Dag 10 en 11 - van Torrey naar .......

De donderdagochtend begon net zoals andere dagen weer vroeg. Nadat ik wakker werd van de hotelwekker en niet van mijn eigen telefoon (boehoehoe!) was het eerste dat ik deed het hotel in Moab bellen om na te vragen of mijn telefoon al gevonden was. Helaas, de juffrouw die de ochtenddienst had, wist nergens van en de mensen die in "onze" kamer sliepen, hadden een Do Not Disturb bordje op de deur gehangen, dus bellen kon nu ook niet. Dan eerst maar douchen en eten.

De Amerikaanse "ontbijtjes" beginnen me inmiddels een beetje de neus uit te komen. Er is eigenlijk alleen keuze uit een eiergerecht, een supereiergerecht of een gigantisch eiergerecht. En als je geluk hebt, dan kun je misschien nog een normale boterham krijgen. Ik begin de boterham met jonge kaas of lekkere hagelslag wel te missen. Aan de andere kant, we eten nu vaak 's ochtends meer dan we gewend zijn, maar dat eten heeft de hele dag nog de tijd om te verteren en vaak komen we maar tot twee maaltijden per dag. Ook niet echt goed, maar ja, daar gaan we ons thuis maar weer eens zorgen over maken.

Het kofferritueel duurde deze ochtend wat langer dan gebruikelijk, want ik had de avond daarvoor in de wasserette van het hotel twee wasjes gedraaid. Alles was de volgende ochtend in ieder geval lekker droog. Ik heb zelfs nog een poging gedaan om wat te strijken (bah en dat in de vakantie!) maar het strijkijzer wilde niet echt meewerken. Bovendien komt het vaak toch weer verfrommeld uit de koffers, dus dan maar geen gestreken shirtjes.

Nadat we gepakt en gezakt klaarstonden (dubbelcheck dat we ook echt alles gepakt hadden) belde ik nogmaals naar het hotel in Moab. En je gelooft het nooit, de medewerkers van householding waren net binnen gekomen en mijn telefoon was gevonden. Joepie! Ik was zo gelukkig als een klein kind. De juffrouw van de receptie was zo vriendelijk om (uiteraard op mijn kosten) de telefoon naar het plaatselijke postkantoor te brengen, zodat ze hem vanaf daar met UPS naar ons hotel in Las Vegas konden sturen. Nog een paar daagjes en dan ben ik hopelijk weer verenigd met mijn mobieltje.

Volledig gelukkig en met een grote smile op mijn gezicht zijn we de auto gaan inladen en richting Bryce Canyon vertrokken. Onze voorlaatste stop, voordat we weer naar Vegas zouden vertrekken.

De rit naar Bryce Canyon was bijzonder genieten. Onderweg reden we namelijk door het Dixie Forrest, waar de bomen volop in herfstkleuren stonden. Dat was niet alleen prachtig, het was ook nog eens een welkome afwisseling naast de droge vlaktes en bergen, bergen en nog eens bergen die we de laatste dagen gezien hadden.

De rit voerde ons tevens over de top van een berg, wat erg griezelig was. Zowel links als rechts liep de berg namelijk stijl naar beneden en langs de weg waren geen vangrails geplaatst. Dat is trouwens opmerkelijk hier. Een verkeerde stuurbeweging en je ligt in het ravijn. Een paaltje of een vangrail is toch het minste dat ze kunnen plaatsen, maar dat wordt blijkbaar als overbodige luxe gezien.

Rond de klok van twaalf uur kwamen we aan bij de Best Western Ruby's Inn. Het hotel zelf zag er zeer sfeervol uit. Geheel in cowboy- en indianenstijl. Helaas was het echter ontzettend toeristisch en enorm druk. Dat was wel even omschakelen ten opzichte van de andere hotels, waar het heerlijk rustig was.

Bij het inchecken kregen we te horen dat we pas om 16.00 uur de sleutel van onze kamer zouden krijgen. Dat betekende dat we nog vier uur vol moesten maken. We keken elkaar aan en eigenlijk hadden we allebei geen zin meer om een volgend National Park te gaan bezoeken. De bergen kwamen ons de neus uit. Het idee dat we hier nog twee nachten zouden blijven plus het feit dat we daarna nog een tussenstop zouden maken in Cedar City waar eigenlijk niet veel te beleven was, beviel mij weinig. We zijn op internet gaan kijken naar de mogelijkheden om een goedkoop hotel in Vegas te boeken voor drie daagjes, ter overbrugging voordat we in het Caesar's Palace terecht konden.

Er waren aanbiedingen genoeg en we besloten uiteindelijk om via internet drie nachten (voor de prijs van twee) te boeken in het Circus Circus hotel gelegen aan het Noorderlijke gedeelte van de wereldberoemde Stip. Inclusief tax kwam dit uit op $168, dus slechts 100 euro voor twee personen voor drie nachten.

Zodra we geboekt hadden, zijn we in de auto gestapt en aan een stuk doorgereden naar Las Vegas. Het was een lang stuk, maar we waren blij om hier weer terug te zijn. Het blijft een fantastische stad voor mensen als wij, die van spelletjes en pokeren houden.

Na de baggage op de kamer gebracht te hebben, zijn we uiteraard direct het Casino gaan verkennen. Circus Circus is echt een fabriek. Iedereen kent waarschijnlijk de wachtrijen in pretparken wel, waar ze met hekjes het "vee" in goede banen leiden. Zo is het ook hier, zelfs voor het inchecken stond een lange rij. Ik had zeker 20 wachtenden voor mij, maar gelukkig ging het met 10 incheckbalies best snel.

Toen we via verschillende gokautomaten uiteindelijk bij de Pokerroom van Circus Circus aankwamen, was de teleurstelling best groot. Er was slechts 1 tafel met spelers. We besloten dan ook snel om naar het Mirage hotel te gaan, dat meer op het centrale deel van de Strip ligt. Het leek een klein stukje lopen, maar dat viel eigenlijk best tegen. Maar ach, een beetje beweging kan geen kwaad.

De Pokerroom van het Mirage had gelukkig vertrouwd veel spelers en we vonden al snel een plekje aan de 1/2 No Limit tafels. Voor Michèl liep de cash tafel niet echt lekker en hij besloot zich in te schrijven voor een Sit and Go toernooitje. Daar werd hij uiteindelijk gedeeld eerste en samen met mijn winst op de cashtafel hadden we de kosten voor ons hotel er alweer uit.

Om een uurtje of 1 's nachts besloten we om de aftocht te blazen. We waren namelijk best moe van de hele dag reizen.

Vanochtend (vrijdag) hebben we lekker uitgeslapen. Op ons gemakje zijn we gaan douchen en we besloten om naar een buffetrestaurant van ons hotel te gaan. Helaas waren we te laat voor het breakfast, dus zijn we maar voor de lunch gegaan. Het viel een beetje tegen dat de lunch een volledig warme lunch was. Er was echt van alles te krijgen, maar als je net uit bed komt, dan zit je eigenlijk niet te wachten op soep of pasta of vlees met groeten. Aan de andere kant, topsporters eten 's ochtens ook pasta, dus waarom ook niet.

Na ons tegoed te hebben gedaan aan het buffet (inclusief het toetjesbuffet met ijs en taart!) besloten we naar het Mirage te gaan. Michèl moest daar namelijk nog een deel van zijn prijzengeld van de avond daarvoor afhalen. De regering heeft hier namelijk kortgeleden bepaald, dat er op de winsten van buitenlandse spelers van toernooien 30% belasting ingehouden moet worden. Gelukkig heeft de VS met Nederland geen verdrag en zodoende is voor ons de bruto winst ook de netto winst. Er moet echter wel de nodige administratie gedaan worden en onderdeel hiervan was het tonen van een geldig paspoort en dat hadden we donderdag niet bij ons.

We hebben de hele middag heerlijk gespeeld in het Mirage en konden rond een uurtje of zes de middag afsluiten met een leuke winst.

We zijn in ons eigen hotel gaan eten bij een Italiaans restaurantje en besloten daarna het Noorderlijke gedeelte van de Strip te gaan verkennen. We kwamen uiteindelijk bij het hotel Casino Sahara terecht. Je kunt goed merken dat dit deel van de Strip goedkoper is dan het centrale deel. Er komt een heel ander slag mensen dan bij de duurdere hotels. In de Pokerroom was volop actie. Helaas bleek echter dat 90% van de aanwezigen een toernooi aan het spelen was en we waren te laat om hier nog aan mee te doen. Dan maar hopen dat er genoeg deelnemers waren voor een 1/2 No Limit cash game. We begonnen short handed, wat zoveel wil zeggen, dat je met minder spelers speelt, dan er aan de tafel kunnen zitten. In ons geval 5 spelers op een tafel van 9. Gelukkig wisten al snel meer spelers onze tafel te vinden en konden we met een volle bak verder gaan. Michèl stond al snel in de plus, terwijl ik alleen maar slechte kaarten kreeg. Maar wie geduld heeft, wordt beloond en door een mooie hand waar ik veel actie op kreeg, wist ik alsnog de avond positief af te sluiten. Laten we hopen dat deze positieve lijn zich door mag zetten in de volgende dagen.

Het is inmiddels tijd om te gaan slapen en ons op te gaan maken voor de volgende dag. Zaterdag, dat zal druk gaan worden hier op de Strip. Veel lokale mensen die vrij zijn en een gokje komen wagen. Ik ben benieuwd.

Het is overigens goed mogelijk dat we niet meer iedere dag het verslag zullen schrijven, want er is hier veel te veel te doen en we hebben maar weinig tijd. Geen schrik dus, als we een dagje niets van ons laten horen. Ondanks dat, wordt ons verhaal zeker vervolgd!