Dag 1 - zaterdag 9 juli - op reis naar Turkije

Vreemd hoor om pas laat in de avond te vertrekken. Voordeel is wel dat je de hele dag de tijd hebt om alles op je gemakje voor te bereiden. Zo heb ik super relaxed de koffers gepakt. En ik heb weinig bij me! Voor z'n tweetjes maar één grote koffer en een klein koffertje als handbagage met kleding voor de eerste twee dagen mocht de grote koffer niet aankomen. Aan het einde van de middag samen met Floortje een voetenbadje gedaan en teennageltjes gelakt. De twee dames gaan verzorgd op reis.

Floortje ging om 20.00 uur nog even lekker een paar uurtjes slapen. Die heb ik om 23.15 uur wakker gemaakt en daarna zijn we gaan douchen om goed wakker te worden/blijven. Om iets voor twaalf zijn we van huis vertrokken. Michèl bracht ons direct naar vertrekhal 3. We reden langs de tenten buiten, die opgezet zijn voor de lange wachtrijen en daar stond niemand. Dit in tegenstelling tot de diverse filmpjes met hordes mensen die we op internet hadden gezien. Jammer dat we zo snel afscheid moesten nemen van Michèl. Ik vind het zo vreemd om zonder hem op reis te gaan. Mis hem nu ook al!

In de vertrekhal was het wel aansluiten in de rij. Het was 01.00 uur en om 2.20 uur ging de incheckbalie pas open. Gelukkig stonden we in de rij bij een gezellig gezin met drie kinderen waar we mee hebben staan kletsen. Jammer dat ze in een ander hotel zitten, want Floortje had al gelijk vrienden gemaakt. Toen om een uurtje of half 3 de koffer drop off open ging, bleek tot overmaat van ramp dat de machines, om zelf de koffers in te checken, niet werkten. Onze rij moest toen via 2 balies handmatig ingecheckt worden en dat ging heeeeel traag. Gelukkig dat we zo op tijd waren, zodat we redelijk in het midden van de rij stonden. Ik vraag me af of iedereen van onze vlucht het op tijd gered heeft. Toen de koffer eenmaal ingecheckt was, ging de controle en douane als een speer. Nadeel van zo vroeg vertrekken is dan wel weer, dat alle winkeltjes dicht zijn. Gelukkig was er één koffieverkooppunt open en konden we met wat te drinken op ons gemakje naar de gate wandelen. Het is nu 04.30 uur en ik vermoed dat we zo gaan boarden. We zitten op rij 8, dus mogen er als een van de laatsten in. We vertrekken om 05.05 uur om vervolgens na exact 4 uur vliegen in Antalya aan te komen. Als alles tenminste goed gaat. Ik schrijf na aankomst daar weer verder.

En toen waren we alweer een halve dag verder. Het boarden begon te laat en ook aan boord van het vliegtuig duurde het superlang voor alles geregeld was. TUI had een Spaanstalige luchtvaartmaatschappij ingehuurd, dus we konden niets verstaan van het personeel en daaruit opmaken waarom het zo lang duurde. Ik geloof dat we meer dan 40 minuten te laat vertrokken.

We hadden geluk dat we met z'n tweetjes drie stoelen hadden. Floortje kon daardoor als een balletje opgekropen op twee stoelen slapen. Enige nadeel was de zeer luidruchtige moeder achter ons, die haar kinderen dan op volume 10 vrolijk educatief aan het toespreken was, om vervolgens nog een tandje bij te schroeven als die kids iets deden dat haar niet zinde. En dat was zo om de 5 minuten. Lang leve de noise cancellation oordopjes en een heerlijke playlist met 80-ties muziek. We zijn allebei in slaap gevallen en hebben ruim twee uur liggen tukken. Toen we wakker werden, was het nog maar drie kwartier vliegen. Het vliegtuig had in de verste verte het comfort van de TUI Dreamliner niet. Meer een container met vleugels met een stel stoelen erin. Hoe dan ook, hij heeft ons naar de plaats van bestemming gebracht.

Bij de bagageband kwamen we het Nederlandse gezin weer tegen, waardoor het wachten voor Floortje minder lang aanvoelde. Na een dik half uur was de koffer er en konden we door naar ons transferbusje. Dat bracht ons met nog 7 andere passagiers in een uurtje naar het Side Star Resort.

We waren de enigen die hier moesten uitstappen en omdat er verder niemand in de lobby was, konden we gelijk inchecken en tot mijn grote vreugde was onze kamer (gebouw C nummer 3108 op de begane grond) al klaar! Een uiterst vriendelijke man bracht ons met onze koffers naar de kamer, waar we uitgebreid uitleg kregen over de werking van alles. Nadat hij vertrokken was, zijn we gelijk naar het buffetrestaurant gegaan om een hapje te eten. Heel veel trek hadden we niet, want in het busje hadden we nog een oerhollands wit broodje kaas gegeten. Het buffet ziet er prima uit en er is echt voldoende keuze. Als we willen, kunnen we ook nog één keer gratis naar een van de à la carte restaurants. Ik denk dat ik Floortje daar geen plezier mee doe. Ze zou in staat zijn om daar alsnog patat te bestellen.

Terug op de kamer snel even gebeld met Michèl. Mijn plan was om dan de koffer op mijn gemakje uit te gaan pakken, maar Floortje had lang genoeg gewacht. Het zwembad riep, nee schreeuwde! Dus graven in de koffers naar onze bikini's, de floatie opblazen en hop richting het heilige der heiligen van dit hotel.

Zowaar wisten we twee bedjes aan het zwembad te bemachtigen. Wat is het druk en wat een herrie! Zo niet mijn ding. Een echte toeristenfabriek. Ik moet de knop nog echt om zien te gooien en mijn verstand op nul zien te zetten, want dit is in principe niet mijn manier van vakantie vieren. Hoe dan ook, als Floortje maar blij is en ik wat kan chillen, dan komt het vast wel goed. De temperatuur van het zwemwater is prima. Ook staat er een aangenaam briesje, alleen de tegels op de vloer worden zo heet, dat de brandblaren onder je voeten zitten, als je niet uitkijkt.

Vlak voor onze bedjes waren we het zwembad in gegleden, maar daar waren vier knullen met een grote bal aan het overgooien, dus veel ruimte hadden we ook niet. Bovendien wilde Floortje graag van een van de drie glijbanen en die waren aan de andere kant van het zwembad. Dus Floortje op stap gestuurd met twee eigen handdoeken op zoek naar twee bedjes dichterbij de glijbaan en laat ze die nou vinden. Dus verkassen met ons hele hebben en houwen en moeder verplicht mee de glijbaan af. Dat kreng ging hard, terwijl het er niet zo uitzag. Na één keer begreep ik waarom de badmeesters vol verwachting de jongedames nakeken in de hoop dat bij de landing minimaal één deel van de bikini zou komen bovendrijven. Floortje vindt iedere glijbaan de eerste keer altijd spannend, maar als ze het eenmaal gedaan heeft, dan wil ze niet anders. Dus hebben we tot half vier aan en in het zwembad doorgebracht. Daarna zijn we via de winkeltjes van het hotel en via de bar (cocktail voor mama en alcoholvrije cocktail voor Floortje) terug naar de kamer gegaan. Daar maar gelijk de koffers uitgepakt de natte spullen op het balkon gehangen en nu met de airco aan even lekker uitrusten. Ik ben echt doodmoe. Om 19.00 uur gaat het buffet voor het diner weer open. In het amfitheater wordt vanavond een speciaal soort salsa dans opgevoerd. Misschien daar nog even kijken als ik niet in slaap val, hahaha. Tot later maar weer.

Ondertussen is het kwart voor acht geweest. Na het uitpakken van de koffers was ik echt gesloopt. Een uurtje tijdverschil met Nederland maar door een gemiste nacht een grotere jetlag dan wanneer we naar de andere kant van de wereld vliegen. Floortje, mama is echt heel moe. Je mag wel een dutje doen hoor mama. Oh echt, vind je dat niet vervelend? Nee helemaal niet hoor. Super kind, had ik dat al eens gezegd? Ok, dan zet ik mijn wekker zodat we strakjes kunnen gaan eten. Gaan we niet te vroeg, want dan kunnen we na het eten naar het entertainment gaan kijken. Ja goed idee mam! Waar haalt dat kind de energie vandaan? Nou, toen mijn wekker ging, was ze tijdens het spelen toch ook mooi in slaap gedommeld. Floortje, het is tijd, we moeten gaan douchen om te gaan eten. Nou mama (zo'n slaapdronken stemmetje) ik wil dat we eigenlijk vandaag wat rustig aan doen enzo. Wat bedoel je Floortje, wil je niet gaan eten? Nee mama, zzzzzzz en onder zeil was ze weer. Ik laat haar maar lekker. Morgen vroeg de wekker en dan gelijk na het ontbijt door naar het zwembad. Misschien is het dan nog lekker rustig. Ik kom de avond wel door met left over reissnacks. En mooi de tijd nu om eens te kijken wat voor uitstapjes we kunnen gaan maken. Morgen eerst een chill dag op het resort en de boel verkennen. Je kunt via een kronkelweggetje ook naar het strand lopen. En als dat te vermoeiend is, hahaha, rijdt er ook nog een busje. We zien het wel. O ja en mijn Duits oefenen, want het is hier echt gericht op de Duitsers en daarna Engelsen. Russen zie je nu (gelukkig!) niet. Nog maar een Nederlands meisje van Floortjes leeftijd gezien, maar die was te druk met haar broer aan het spelen. Misschien morgen de kids club eens checken of ze weten of er meer Nederlandse kinderen zijn.