Dag 3 - De uitverkoop

's Ochtends weer eens een ontbijtje bij het lopend buffet. De kwaliteit van het eten is erg goed en zoals ik in een eerder stuk heb aangegeven is de keuze eindeloos. Ook al is hier iedere dag hetzelfde, je kunt hier makkelijk een week vertoeven zonder 2x hetzelfde te hebben gegeten.

Na het eten zijn we met de taxi naar het vliegveld gegaan. Hier moesten we de auto ophalen. Gelukkig gaat dat op de Amerikaanse manier, in dit geval lopen we een soort vertrekhal binnen waarin ongeveer 15 verhuurbedrijven zich gevestigd hebben. Één daarvan is de onze en na ons in de wachtrij vervoegd te hebben, was het na 15 minuten toch onze beurt om de auto op te halen. Bij het registreren krijg je dan nog de mogelijkheid om allerlei extra verzekeringen af te sluiten. Het reisbureau heeft in de papieren nadrukkelijk aangegeven hier niets van te nemen. Zo hebben wij dus de hele riedel aan optiepakketten aan ons voorbij laten gaan en een zichtbaar geïrriteerde verkoper zag zijn met succes bewezen moreselling technieken in rook opgaan. Na de papieren rond te hebben, werden we naar boven gebonjourd alwaar we onze auto uit konden zoeken. Dit gaat hier heel makkelijk, je ziet een rij van 10 à 20 auto's en je pikt er een uit en rijdt er mee naar de uitgang, daar worden de papieren getekend en off you go. Daan werd aangetrokken door een zwarte Nissan en deze hebben wij dan nu de komende 10 dagen tot onze beschikking.

Aangezien we op de heenweg naar het vliegveld een shoppingmall tegen kwamen, besloten we hier langs te rijden op de terugweg naar het hotel. Op de telefoon van Daan zit TOMTOM, dus wij zouden wel even hiermee gaan navigeren. Helaas geen sateliet werd gevonden, dus moesten wij ons richten op de stand van de zon en de sterren om onze weg naar het winkelcentrum te kunnen vinden. In de strakblauwe lucht was geen ster te bekennen en is het on s gelukt om op halve kracht zonder problemen in een directe lijn naar het winkelcentrum te rijden. Normaal staat Daan niet echt bekend om d´r richtingsgevoel, maar met als doel een winkelcentrum, is dit geen probleem.

Het winkelcentrum bestaat uit smerige hopjesvla gekleurde blokkendozen met winkels erin. Nadat we eerst even bij een tassenzaak zijn binnen geweest, was hierna de Tommy Hilfiger store aan de beurt. Als je in Nederland al kleren kunt vinden van Tommy, dan is dat meestal een stelling van 10 m2 waar je je keuze uit moet maken. Nu liepen we zomaar in een oase van 400 à 500 m2 Tommy kleren. Verdeeld over een mannen-, vrouwen- en kinderafdeling. Na van de schrik te zijn bekomen, zijn we de winkel eens gaan verkennen. Wat ons opviel waren de prijzen. T-shirts voor 20$, truien voor 40$ overal korting op en soms het tweede kledingstuk voor de halve prijs. Huilend van vreugde doken Daan en ik in elkaars armen. Na een 5 minuten durende huilbui realiseerden we dat we snel moesten zijn. Blijkbaar had nog niet iedereen hier naar de prijzen gekeken, daar sommige mensen gewoon rustig rondliepen. We besloten dan ook ieder onze eigen kant op te gaan en 5 minuten lang alles wat in de schappen lag in onze shoppingbag te deponeren. Het resultaat: 11 kledingstukken, een zonnebril en 2 basballcaps. $340 armer, maar wel $56 total savings. Hier kan de binuskaart afdeling van de Albert Heijn een voorbeeld aan nemen.

Met een gevoel alsof we de staatsloterij hadden gewonnen reden we hierna terug naar het hotel. Hier hebben we even een siësta gehouden en 's avonds zijn we maar weer Freemontstreet gaan bezoeken. Deze keer besloten we naar wat casino's te gaan waar we nog niet geweest waren. Zo ook die schuin aan de overkant. Ieder casino heeft zijn eigen geur in de airco verstopt om het de klanten zo veel mogelijk naar de zijn te maken. Helaas doet dit casino hier niet aan mee en dat is te ruiken ook. Een ranzige rooklucht doet ons verwelkomen. Na 5 minuten konden we de stank niet meer verdragen en zijn we naar buiten gevlucht. Daan wilde hierna naar het Binion (samen met het Golden Nugget een van de casino met een rijke historie). Na wat fruitmachines te hebben gespeeld en langs een piramide van in veiligheidsglas neergezet geld van 1 miljoen dollar te zijn gelopen, liepen we een achterafgelegen hoekje van het casino in, hierachter was een redelijk grote zaal te vinden met allemaal pokertafels. Het was niet extreem druk, maar er werd wel leuk gespeeld. Genoeg reden om eens aan te schuiven. We wilden allebei wel een toernooi spelen, maar het duurde nog een uur voordat deze startte, dus tot die tijd hebben we maar even gecashgamed. Daan won iets meer dan 100$ en ik rond de 40$. Hierdoor konden we nagenoeg gratis het toernooi spelen. Daan werd helaas al snel uitgeschakeld en besloot in afwachting nog maar haar geluk te beproeven aan de cashtafel waar ze net had gezeten. Ook voor mij liep het toernooi niet lekker en een uur later moest ik als 7e het veld verlaten waar 3 man betaald kregen. Ondertussen zat Daan zich nog steeds lekker te vermaken, wat resulteerde in een 200$ winst voor de dag.

Over een uur gaat de wekker, ja ik ben nog steeds niet gewend aan de tijden, dus dan gaan we ons opmaken voor de eerste dag van de rondreis. Even 10 dagen uit de neon verlichting en zonder de geluiden van de fruitautomaten. Ik kijk er naar uit.

Afhankelijk van de internetmogelijkheden in de hotels waarin we gelegen zijn kunnen we misschien nog een update plaatsen van onze bevindingen. Mocht dit niet lukken, dan zal dit zeker gebeuren als we weer terugkomen in Las Vegas.

Tot laterz!