Het echte aftellen is begonnen

Wat kan het leven toch raar lopen. Zo ben je superblij omdat je bijna op vakantie gaat en zo ben je verdrietig. Hoe het komt? Mijn moeder moest van de week naar het ziekenhuis i.v.m. een periodiek borstonderzoek. Wat 2 jaar geleden nog een wit speldenknopje op de röntgenfoto was, is nu uitgegroeid tot een stukje weefsel met een eigen bloedsomloop ter grootte van een grote erwt. Ook in haar lymfeklier in de oksel zit een kleinere erwt. Op dinsdag 15 mei moet ze terug naar het ziekenhuis om een biopsie te krijgen en vanaf dan begint een periode van 10 dagen wachten op de uitslag. Wat een grote schok voor ons allemaal! De angst slaat je om het hart en haalt je direct met je hoofd uit de vakantiewolken. Wat te doen??? Gelukkig kan mam heel nuchter en realistisch denken op zo'n moment. Alhoewel ik het liefste bij haar zou zijn de komende weken, kan ik direct niet echt iets voor haar betekenen. Ook als blijkt dat de uitslag van de biopsie niet goed is en er een behandeling gestart moet worden, is er in Frankrijk voldoende kundige, medische hulp. Uiteraard zou ik graag voor de indirecte zorg en de broodnodige knuffel bij haar zijn, maar dat is praktisch lastig. Ook al zouden we niet op reis zijn, dan hebben we toch ons werk en leven hier, waardoor we niet zomaar weken in Frankrijk kunnen zijn. In goed overleg met mam hebben we dan ook besloten om toch op vakantie te gaan, hoe moeilijk ik dat eigenlijk vind.

Omdat mam niet naar Nederland kan komen, hadden we, toen we vorige week het nieuws kregen, een direct probleem. Wie moest er op onze beestjes passen? Buiten dat pensions vaak extra entingen vereisen die je meestal ruim van tevoren moet laten toedienen, kan ik het ook moeilijk over mijn hart verkrijgen om m.n. onze oude lobbes Maxo naar een pension te brengen. Daarom waren we ook waanzinnig blij toen bleek dat Ger en Tini en als zij eind mei op vakantie gaan Ronny en Yo zich over Maxo willen ontfermen. Ik ben hen daar zo dankbaar voor!!

Toen hadden we echter nog de uitdaging van het zoeken van een plekje voor de katten en die oplossing kwam uit een heel onverwachte hoek. Michèl was vorige week op visite bij een oude vriend van hem, die hij al zo'n 5-6 jaar niet meer gezien had. Via Facebook waren ze weer met elkaar in contact gekomen. Toen Michèl over de vakantie, mijn mams en de katjes vertelde, bood Jasper spontaan aan dat Bobby en Jesper 4 weekjes bij hem en zijn vriendin Quinty mochten logeren. Nadat Michèl er zeker van was dat het geen voorstel uit een opwelling was, maar dat Jasper het echt meende, heeft hij heel dankbaar het aanbod geaccepteerd. Als mensen de zorg voor je diertjes op zich willen nemen, dan is dank lastig onder woorden te brengen, maar toch, waanzinnig bedankt alvast aan alle oppassers!!!!!

Nu we van de eerste schrik bekomen zijn, gaat ook langzaam het gevoel weer komen van de spanning in je buik zo vlak voor de start van een grote en onbekende reis. Gelukkig gaat het met de voorbereidingen goed. De nodige nieuwe outfits zijn aangeschaft, de inentingen zijn gezet (een week lang een harde schijf in mijn bovenarm gehad van de DTP prik), de nieuwe paspoorten zijn binnen en de wasmachine draait op volle toeren. Vandaag hebben we de nodige voorraad kattenvoer en -grit ingeslagen, want maandagavond brengen we de katjes al naar Jasper en Quinty. Maxo gaat woensdagochtend naar Ger en Tini. Ger is zo lief om ons naar Schiphol te brengen. Verder krijgt het huisje nog een schoonmaakbeurt, zodat we in een opgeruimd huis terugkomen. Morgen ga ik in ons rommelhok op zolder op zoek naar de PADI pasjes en duikbrillen en ga ik beginnen met het pakken van de koffers. We hebben een hele fijne driedelige kofferset op wieltjes die meegaat en verder ieder een middelgrote rugzak als handbagage. Michèl ontfermt zich over alle elektronica en de bijbehorende oplaadkabels. Maandag en woensdag gaan we allebei nog even onder de zonnebank, zodat er een klein basislaagje op ons velletje zit, hopelijk tegen het ergste verbranden. Dinsdagmiddag heb ik een afspraak bij de pedicure om mijn voetjes lekker te laten verwennen en op woensdag ben ik al vrij. Behalve dat ik dan de laatste inkopen ga doen, zoals de toiletspullen, het nodige leesvoer en wat Hollands snoep voor onderweg, relax ik ook nog een uurtje bij de schoonheidsspecialiste. Eigenlijk een cadeautje voor mijn moeder, maar nu ze niet komt, ga ik in haar plaats. Gek idee hoor. Nu ik dat zo schrijf, zijn mijn gevoelens weer net zo dubbel als aan het begin van dit stuk. Blij om op vakantie te gaan, maar heel angstig en verdrietig dat ik niet bij mijn mamsie kan zijn. I luv u mam, het gaat allemaal goedkomen!!!!!