Zondag 3 juni - heerlijk genieten

Wat een superlekkere bedden en heerlijke kussens. Ondanks dat we toch een aantal keer wakker zijn geweest vannacht, slapen de bedden uitstekend.

We hadden de wekker om 08.00 uur gezet, maar we waren zelf al om 07.30 uur wakker geworden. Na een heerlijke, warme douche, waar Michel voor het eerst in Thailand onder kon staan, zonder te bukken of op zijn knieën te gaan zitten, zijn we richting het Tai Rom Prao restaurant gelopen. Hier wordt dagelijks het ontbijtbuffet van 06.30 tot 10.30 uur gehouden. Fijn zulke lange openingstijden, want dan kunnen we, als we willen, zelfs een keertje een beetje uitslapen zonder het ontbijt te hoeven missen. Het buffet is trouwens uitstekend verzorgd. Het is nog beter dan in het Prince Palace hotel in Bangkok. Michel heeft nog even geprobeerd de boel onbedoeld in de fik te steken, door een croissantje in het toastapparaat te stoppen. Het apparaat is een soort lopende band met een grill erboven en aan het einde van de 'band' vallen de geroosterde boterhammetjes netjes naar beneden. Het croissantje was hiervoor te groot en blokkeerde de boel en hield ook de boterhammen, die erachteraan kwamen, tegen. Het had niet veel gescheeld of de boel was volledig verbrand. Maar met het nodige ruk- en wrikwerk kon Michel de croissant en boterhammen op tijd bevrijden. Het zal helaas bij een eenmalige actie blijven. Jammer, want de croissant smaakte beter dan ooit nu hij warm en knapperig was.
We hebben heerlijk buiten op het terras gegeten en waren omgeven door tropische planten en Loekies. Voor de leek beter bekend als kleine beo's. Bij Michel hadden ze thuis vroeger een soortgelijke beo en die heette Loekie. Vandaar dat alle beo's hier ook door Michel aangesproken worden met: "Hé Loekie, tjonge jonge", dat was het enige wat Loekie volgens hem kon zeggen.

Het was 's ochtends trouwens al behoorlijk warm buiten, ondanks dat het er tijdens de lunch nog een beetje bewolkt uitzag.

Na het ontbijt zijn we langs de duikschool gelopen om te informeren wat de mogelijkheden voor ons zijn. Omdat het inmiddels alweer 8 jaar geleden is, dat we gedoken hebben, werd ons sterk aangeraden om een opfriscursus in het zwembad te doen. Dat hadden we zelf ook al bedacht, dus dat kwam mooi uit. Aangezien er op dit moment weinig duikers in het resort zijn, was men heel flexibel in het maken van een afspraak en op ons verzoek, konden we om 15.00 uur 's middags al terecht voor onze opfrisduik. We moesten de nodige formulieren invullen en ondertekenen en kregen daarna alvast onze vinnen (flippers zoals Michel ze noemt) mee. Na de omgeving nog even op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd, zijn we richting de kamer gegaan om ons in onze badkleding te hijsen. Daarna zijn we gaan snorkelen. Voor het hotel is een huisrif en een deel daarvan is afgezet met touwen. Er varen namelijk behoorlijk wat boten in en uit en als je binnen de touwen blijft, weet je in ieder geval zeker, dat je goed zit, want de boten mogen daar niet komen.
Het was heerlijk om weer tropische visjes te kijken. Het is wel jammer dat het zicht hier minder is dan op de Malediven, maar het zou oneerlijk zijn om deze bestemming te vergelijken met een van de beste duiklocaties van de wereld. Volgens de duikinstructeur kan het zicht hier van 5 tot 15 meter variëren en het schijnt nu redelijk goed te zijn. Ondanks dat het al 8 jaar geleden is, voelde het alsof we vorige maand nog gesnorkeld hadden. De camera met onderwaterhuis, die we 9 jaar geleden als een hele goede camera hadden aangeschaft, deed het nog steeds. Alleen gaf het wat moeite om in het water waar de zon op scheen het lcd schermpje goed af te lezen. Foto's maken, ging dan ook op goed geluk. Kwestie van veel foto's maken, dan zit er vast wel een goede tussen.
Het resultaat zijn we na een klein uurtje op de kamer gaan bekijken en het is gelukt, we hebben zowaar een vis op de foto staan.

Op de kamer hebben samen we een boekje gelezen en om 13.15 uur zijn we in het Cha Bah Seafood restaurant gaan eten. Dit ligt aan het strand en een deel van de tafeltjes staat ook daadwerkelijk op het strand. 's Middags kun je hier eten, maar 's ochtend bij hoog water, staat de eerste rij tafeltjes nog in de branding.

Na de lunch besloten we om de omgeving te gaan verkennen. Direct naast ons hotel staan een paar huisje met lokale bewoners. Daarnaast liggen weer hotel resorts. We zagen verschillende duikscholen, massagesalons en restaurantjes, waar we waarschijnlijk komende week nog wel een keertje zullen gaan eten. De wandeling over het strand tot aan het meest noordelijke puntje van het eiland duurde maar 10 minuutjes, maar inmiddels had de zon de wolkjes verdreven en was het onwijs warm geworden. We waren dan ook blij, dat we weer terug op de airconditioned kamer waren, want het zweet liep van onze rug. We konden nog heel even uitwasemen, alvorens we onze badkleding aandeden en naar de duikschool gingen.

Onze duikinstructrice heet Bon en volgens mij is zij Thaise of in ieder geval Aziatisch. Ze heeft ons uitgebreid verteld hoe we onze duikset op moeten bouwen en hoe we de buddy check moeten doen. Daarna zijn we richting het zwembad gegaan, waar we verschillende oefeningen hebben gedaan, zoals een volgelopen masker klaren, een zoekgeraakte ademautomaat terugvinden en lucht delen met je buddy. Na nog wat geoefend te hebben met drijfvermogen, kregen we volop complimentjes van Bon. Ze vond dat we nog heel veel wisten en alle oefeningen goed en kalm hebben uitgevoerd. Als we haar hadden verteld, dat het twee maanden geleden was, dat we voor het laatst hadden gedoken, dan had ze het ook geloofd. Zelf waren we ook dik tevreden. Het is eigenlijk net als fietsen, je verleert het niet echt.

Rond 17.00 uur waren we klaar met onze oefeningen en zijn we naar de kamer gegaan om nog een stukje te lezen. Het is inmiddels 18.15 uur terwijl ik dit verslag schrijf. We gaan ons dalijk opfrissen om lekker te gaan eten. Morgen hebben we om 09.00 uur afgesproken bij de duikschool. We gaan naar Phi Phi Lae een eilandje dat net ten zuiden van Phi Phi Don (het eiland waarop wij zitten) ligt. Op Phi Phi Lae is de film The Beach met Leonardo di Caprio opgenomen. De duikstekken zijn niet dieper dan 20 meter en zijn uitermate geschikt voor een eerste duik. We gaan samen met een Amerikaans stel, dat in Nederland woont en die vanmiddag vlak voor ons, na 10 jaar niet gedoken te hebben, een opfriscursus heeft gehad. Omdat we met meer dan 2 personen zijn, kunnen we met de speedboot van de duikschool naar de duikstek toe. Bij minder dan 3 personen wordt er met een langzamere longtailboot gevaren. Er gaan twee instructeurs mee, voor ieder stel een, dus we zijn in goede handen. We gaan twee duiken maken bij het eiland en naar verwachting zijn we om 13.00 uur weer terug bij ons hotel. Ik heb zo ontzettend veel zin om weer te gaan duiken. Ik sta als een klein kind te popelen alsof het morgen mijn verjaardag is, zo spannend vind ik het. Nog maar 5 nachtjes en dan moeten we alweer weg. Ik zou willen dat ik de tijd even stil kon zetten.

Omdat het voor het eten niet gelukt was om het verslag op de site te plaatsen, kan ik nog even vertellen over het diner. Onderweg naar het restaurant toe, zat het gras vol met kleine kikkertjes die via de paden van het ene naar het andere stukje gras hopten, zo'n leuk gezicht. Bij de restaurants is trouwens ook te merken dat er niet veel gasten in het resort zijn. Er zaten genoeg mensen, maar omdat het restaurant zo'n groot buitenterras heeft, zat iedereen heel verspreid en leek het net of het restaurant bijna leeg was. Toen onze maaltijd net op tafel stond, begon het heel hard te waaien en direct daarop te regenen. Alle gasten vluchtten naar binnen. Er werd ook een fish bbq gehouden, dus al het personeel werd geroepen en al rennend werd alles naar binnen gebracht. Het binnen gedeelte van het restaurant is een stuk kleiner en zodoende zat het ineens bijna vol met mensen. Eigenlijk veel gezelliger, alhoewel het buiten dan weer veel lekkerder was met een zacht briesje.

Na het eten zijn we in de game room een potje snooker gaan spelen. Omdat de ruimte niet airconditioned was, was het heel lastig om te spelen. De keu bleef gewoon aan je huid plakken en binnen no time stonden we met het zweet op ons hoofd. Na één frame hebben we het maar opgegeven en zijn we terug gegaan naar de kamer, waar we nog even lekker gaan relaxen.