Zaterdag 2 juni - reisdag

We zijn de nacht goed doorgekomen. Ondanks dat het heel hard geregend heeft, is de kamer niet meer gaan lekker, goddank.

Om 07.30 uur zaten we saampjes aan de ontbijttafel. Na het ontbijt heb ik snel nog even een verslagje op onze site kunnen zetten, want om 08.00 uur werden we al opgehaald door een chauffeur met een minibusje. We moesten nog een Duits stel met kind ophalen en gingen toen met z'n vijfjes onderweg naar Krabi.

Het was best nog een aardig eind rijden, want we kwamen om 10.30 uur pas in Krabi aan. Het heeft onderweg flink geregend en de lucht was behoorlijk bewolkt. Het regenseizoen is dus echt begonnen. Nu maar hopen, dat we op Koh Phi Phi ook wat zon zullen zien.

In Krabi werden we uitgeladen en kregen we de vraag wat onze bestemming was. Op het antwoord: "Koh Phi Phi" kregen we direct een sticker met PP op onze borst geplakt en moesten we plaatsnemen onder een afdak van ca. 20 x 20 meter waar diverse tafels, banken en stoelen stonden. Dit was een soort verzamelplaats, want van hieruit vertrokken diverse minibusjes naar allerlei bestemmingen, waaronder de haven waar onze boot 's middags zou vertrekken. Helaas moesten wij tot 12.30 uur wachten, voordat we samen met een Amerikaans stel naar de haven werden gebracht. Daar werden we direct aangesproken door iemand die ons vroeg of we op Koh Phi Phi al vervoer hadden geregeld. Nou was dit een van de weinige transfers die we zelf moesten regelen. Ik had, toen we de reis boekten, aan Green Wood Travel gevraagd of zij deze transfer ook konden verzorgen, maar ze zeiden mij dat het maar 5 minuutjes lopen was vanaf de haven. De man die ons aan had gesproken, moest erom lachen. Het was volgens hem namelijk 35 minuten met een longtaillboat varen en lopen was geen optie, omdat er geen wegen op het eiland zijn. Al het vervoer gaat over zee met (longtail)boten. Hij liet ons een kaart van het eiland zien en wees ons de haven en het Holiday Inn hotel. Als we hem moesten geloven, dan lagen deze twee plekken allebei aan de andere kant van het eiland. Dus voor 350 Baht per persoon kochten we een kaartje voor een transfer naar ons hotel. We zouden de boot met andere mensen delen.

In de haven moesten we wederom wachten, want de ferry vertrok pas om 13.30 uur. Toen het 13.20 uur was, mochten we naar de kade en zagen we de ferry net aanleggen. Michel had ergens gelezen dat de capaciteit van de boot 280 man was, maar er kwam me daar een lading met voornamelijk backpackers uitzetten. Het hield niet op! Ik moest een beetje denken aan een overvolle vluchtelingenboot en wij zouden ook op die boot moeten! Gelukkig waren er veel minder mensen die deze middag naar Koh Phi Phi toe gingen en zodoende was er genoeg plaats voor iedereen. De bagage werd achterin de boot opgestapeld en wij konden plaatsnemen op stoelen die in rijen van 8 in de ferry stonden geplaatst. Het deed nog het meeste aan de cabine van een vliegtuig denken. De ruimte tussen de stoelen was in ieder geval net zo krap. En met deze ferry moesten we nog eens 2 uur varen naar Koh Phi Phi. Het begon bij vertrek uit de haven weer te regenen en het water op zee zou door het weer ruw zijn. Gelukkig viel ons dat reuze mee. Ik heb ook maar één vrouwtje over haar nek zien gaan van de zeeziekte, terwijl we gehoord hadden, dat bij ruwe zee soms de halve boot misselijk was.

Om 15.40 uur kwamen we aan op Koh Phi Phi. De ferry was iets te laat, want, doordat er in Krabi zo'n enorme lading mensen uit de boot moest, vertrokken we later dan gepland. Wij volgden braaf de kudde mensen richting de longtailbootjes, die vanuit de haven naar diverse resorts zouden varen. Toen we ons ticket voor de boot naar het Holiday Inn aan een vriendelijke mevrouw lieten zien, werden we de kant opgewezen waar we al heen liepen, dus dat moest goedkomen. Nou mooi niet! De mannetjes, die met borden omhoog stonden, waar o.a. Holiday Inn op stond, wisten geen raad met ons ticket en we werden weer terug naar de ferry gewezen. We begrepen er echt niets van, want we kwamen toch net van deze boot af, maar we besloten toch aarzelend die kant weer op te gaan. Er werd door een man driftig naar ons gezwaaid en we besloten wat sneller te gaan lopen. Toen we in gestrekte draf ver genoeg terug waren gegaan, bleek dat de transferboot naar o.a. het Holiday Inn naast onze ferry had gelegen en deze vertrok net uit de haven. We hadden dus letterlijk en figuurlijk de boot gemist. En dat terwijl we nog wel met een sticker op onze borst rond hadden gelopen, waar de naam van het hotel en de organisatie waar we ons ticket bij geboekt hadden op stond.
We spraken het mannetje aan, dat naar ons had staan zwaaien en spraken tegen hem ons ongenoegen uit. Hij bleek van de organisatie te zijn, waar we ons ticket op Krabi van hadden gekocht. Helaas spreken de meeste Thai allemaal net te slecht Engels om je volledig te kunnen begrijpen, dus moesten we ons verhaal kracht bijzetten door de nodige handgebaren. De Thai begon vervolgens diverse telefoontjes te voeren en uiteindelijk, na een klein kwartiertje, kregen we gelukkig ons geld terug. Het bleek, dat niemand hem vanuit Krabi verwittigd had van onze komst, waardoor men gewoonweg niet wist dat we op de transferboot hadden moeten zitten. Er zat niets anders op, om alsnog een privé longtailboot naar het Holiday Inn te nemen. Al die tijd dat wij stonden te wachten op de man die driftig voor ons aan het telefoneren was geweest, had er een mannetje naar ons staan loeren. Hij had al door, dat wij zonder vervoer zouden zitten en bood uiteraard direct zijn diensten aan. Hij vroeg 1.100 Baht voor de tocht, maar Michel wilde niet meer dan 700 Baht betalen. Uiteindelijk werden ze het eens over 900 Baht (waarschijnlijk veel te veel) en werden we via het strand in zijn longtailboat gehesen.

Het tochtje naar het Holiday Inn duurde inderdaad zo'n 40 minuutjes, maar vanwege de mooie omgeving, was dit tochtje het minst vervelende van de hele dag. We zijn wel behoorlijk gaar geworden van al dat reizen van vandaag. Je bent gewoon een hele dag van je vakantie kwijt om van de ene naar de andere bestemming te komen.

Aangekomen bij het Holiday Inn werden onze koffers van de boot geladen en konden wij plaatsnemen in de bar van het hotel met uitzicht op zee. We kregen een welkomstdrankje aangeboden en er lagen heerlijke, koude verfrissingsdoekjes voor ons klaar. Wow, het uitzicht is werkelijk schitterend hier. Heerlijk blauw water, bootjes die voor de kust dobberen, mensen die met verkoelende drankjes relaxen op het strand en uitkijken op diverse kleinere eilandjes aan de horizon. Paradijselijker kan bijna niet.
We moesten nog wat papieren invullen en werden toen naar onze garden villa gebracht. De villa's liggen verspreid in een schitterend aangelegde tuin. We zitten qua locatie erg gunstig, want ons huisje staat op een plaats waar weinig andere mensen langskomen en ondanks dat we de goedkoopste kamer van het resort hebben, zitten we toch redelijk dicht bij het zwembad, het strand en de restaurantjes. Morgen zullen we de omgeving eens op de gevoelige plaat gaan vastleggen. Voor nu alleen wat fotootjes van de kamer zelf, voordat het een puinhoop wordt en we deze niet meer zonder schaamte kunnen fotograferen ;-)

Na neergestreken te zijn, zijn we richting een van de twee restaurants gegaan en hebben we aan een tafeltje aan het strand een pizzaatje gegeten. Het begon langzaam te schemeren en de boom waar we onder zaten was gezellig verlicht. Er werden fakkels op het strand aangestoken en uiteraard kaarsjes op tafel. Het is heel romantisch hier. Ik kan me goed voorstellen dat stelletjes hierheen komen voor hun huwelijksreis of voor een andere bijzondere gebeurtenis. Wij zijn a.s. 5 juni 10 jaar saampjes en ik kijk ernaar uit om die dag hier samen met Michel te vieren. Je kunt ter gelegenheid van bijvoorbeeld je anniversary een liefdesboom laten planten, met een bordje erbij met je namen erop. Ons huisje staat aan de tuin waar al deze liefdesplanten en -bomen geplant zijn. Zal wel een fortuin kosten. Zoals alles op het resort eigenlijk. De prijzen zijn uiteraard nog iets goedkoper dan in Europa, maar de prijzen zijn hier wel 4 tot 6x zo hoog als we in de rest van Thailand gewend waren. Maar ja, dat is ook wel logisch. Alles moet hier per boot aangevoerd worden en we zitten tenslotte in een heel luxe resort. Ik weet zeker dat we hier de komende dagen heerlijk gaan genieten.

Het is nu bijna 21.00 uur en ik ga nog twee verslagen op de site zetten en dan heerlijk naast Michel op bed relaxen. Vermoedelijk nog een stukje lezen en dan straks heerlijk slapen. Michel ligt al op bed tv te kijken en zegt dat het bed heerlijk ligt. Hopelijk slapen we vannacht weer eens lekker een flink aantal uur achter elkaar.