Zondag 20 mei - toeristje spelen

Vandaag hadden we besloten om weer vroeg ons bedje uit te gaan. We waren gisteren vroeg op straat en toen was het al aardig druk en de meeste winkeltjes waren al open. Bovendien is het 's ochtends qua temperatuur aangenamer dan 's middags, dus veel voordelen op te noemen om vroeg op te staan. De wekker ging dan ook om 06.00 uur en na een verkwikkende douche waren we om 06.50 uur in de ontbijtzaal. Waarschijnlijk had iedereen hetzelfde idee als wij, want het was hier aanzienlijk drukker dan gisteren.

Met onze volle buikjes zijn we vervolgens naar buiten gegaan met als eerste doel het bezoeken van The Grand Palace, de must see van Bangkok als we onze reisorganisatie mogen geloven. We liepen richting de hoofdstraat om een taxi aan te houden. Michel werd gelijk aangesproken door een Tuktuk chauffeur en wimpelde hem in eerste instantie af. Mij leek het echter wel leuk om met de Tuktuk een rondje te doen als een echte toerist, dus we grepen de beste man alsnog in de kraag. Hij vertelde ons, dat we voor het Grand Palace nog veel te vroeg waren, want het paleis zou pas om 09.00 uur open gaan. Maar hij had een ander idee. Hij zou ons naar een aantal toeristische plaatsen brengen en dan zou hij op ons wachten, terwijl wij de boel konden bezichtigen en als het dan tijd was, zou hij ons naar het Grand Palace rijden. Aangezien we slechts 70 Baht (ongeveer 2 euro) per uur hoefden te betalen, vonden we dat een prima idee.

Als eerste werden we gedropt bij een tempel met de schitterende naam Wat Benchaamabophit. We hebben er wat rondgelopen en wat fotootjes genomen. Het was er nog erg vredig en rustig zo in de vroege ochtend. In het zonnetje was het echter al best warm. Ik begrijp de weerberichten, die alleen maar een wolkje of een wolkje met een bliksempje aangeven, echt niet. Wij hebben nog geen druppel regen gezien, nog geen onweersbui gehoord en de lucht is overwegend stralend blauw met hier en daar wat wolkjes, maar zeker niet voldoende om schaduw te bieden. Daarom was ik best blij dat we na een kwartiertje geslenterd te hebben, weer de Tuktuk in konden, want al rijdend zaten we in een heerlijk verkoelend windje.

Onze volgende stop was Wat Intrawihan, voor ons beter bekend als de staande Buddha. Een reusachtig grote, gouden Buddha omgeven door de nodige gebouwtjes met kleinere Buddha beelden waar gebeden werd en waar je uiteraard diverse donaties kon doen. Ook hier is het geloof niet gratis ;-). Na wat rondgewandeld en gefotografeerd te hebben, zochten we onze 'eigen' Tuktuk weer op.

Omdat het nog steeds redelijk vroeg was, stelde de Tuktuk chauffeur voor, om ons bij de rivier af te zetten. Daar zouden we voor een uurtje een privé longtailboat kunnen huren, die ons dan door een kanaal door Bangkok zou varen. Dat sprak ons wel aan. Als het warm is, is het op het water altijd beter uit te houden. De boottocht was overigens minder goedkoop dan de Tuktuk. Hier durfden ze maar liefst 1.200 Baht (zo'n 30 euro) voor te vragen! We hebben de prijs uiteindelijk op 1.100 Baht weten af te maken. Wij het gevoel dat we wat korting hadden gekregen, zij heel blij, omdat ze wederom een stelletje naïeve toeristen een vreselijke poot uitgedraaid hadden. Toen we achteraf zaten te rekenen, kwamen we tot de conclusie dat we echt veel teveel hiervoor betaald hebben. Maar ach, je bent niet vaak op vakantie en het kan geen kwaad om de lokale economie een beetje te spekken, zullen we maar zeggen.
Het tochtje was niet spectaculair, maar aardig te noemen. Onderweg kwamen we uiteraard weer diverse tempels tegen (ze beginnen nu al een beetje te vervelen, zo veel zijn het er) en vanaf het water hadden we zicht op de voornamelijk houten woningen van de lokale bevolking. Ook hier weer armoe wat de klok slaat. Het ene krotje is nog gammeler dan het andere. Alle huisjes zijn ooit gebouwd, maar na de bouw is er waarschijnlijk nooit meer iets aan gedaan. Geen likje verf, geen reparaties, niets. Het deed nogal troostig aan. Gelukkig scheen het zonnetje, want als het bewolkt was geweest, dan had het er nog triester uitgezien. Wat wel leuk was, was dat het kanaal bomvol met vissen zat, die overal gevoerd werden, zogenaamd voor 'good luck'. Jaja, ik denk eerder dat de verkoop van het brood en het visvoer de achterliggende gedachte is en dat het geluk uiteindelijk bij de verkopers terecht komt, maar goed, wij kregen van onze kapitein een zakje brood, dus hebben we ook braaf de visjes gevoerd, die over elkaar heen krioelden om het brood te kunnen bemachtigen en ons ondertussen lekker natspetterden.

Bij aankomst stond onze chauffeur alweer op ons te wachten. We vonden het nu wel tijd om naar het Grand Palace te gaan, maar de chauffeur vertelde ons dat vandaag de koninklijke familie er was, dus dat het Grand Palace niet geopend was. Hahahaha wat een slimmerik. Dat had hij 's ochtends al kunnen zeggen, maar nee, hij neemt ons eerst op sleeptouw en als het paleis dan open zou zijn, vertelt hij ons dat het gesloten is. Eigenlijk gewoon respect voor deze geslepen onderhandelaar. Daar kun je toch niet echt boos op worden. Nou vooruit, dan nog maar een andere bestemming.

We werden afgezet (letterlijk en figuurlijk waarschijnlijk ;-)) bij Phukhao Thong Wat Saket oftewel The Golden Mount. Een tempel op een hoge berg, die binnenin een gouden beeld herbergde. Het was een behoorlijke klim omhoog, zeker in de hitte, maar met de nodige, tactisch ingelaste fotostops, hebben we het gered, zonder al te veel buiten adem te raken. Ik houd echt mijn hart vast voor de jungletocht, die we nog moeten gaan maken. Iedereen schrijft bij de recencies op de site van Green Wood Travel, dat de 'lichte' jungletocht niet echt als 'licht' bestempeld kan worden en ik ga er vanuit, dat de meeste mensen, die de berichten geschreven hebben, over een gemiddelde conditie beschikken. Mijn matige conditie zou dus nog voor grote problemen kunnen gaan zorgen, maar daar hoef ik me nu nog niet druk om te maken.

Meneer Tuktuk heeft ons vervolgens op ons verzoek bij het winkelcentrum afgezet. Hij vroeg ons, of we bereid waren om nog even bij een winkel naar binnen te gaan, want als we daar heen zouden gaan, kreeg hij een coupon voor 2,5 liter benzine. Hij had ons, op mijn verzoek, net verteld dat hij een nieuwe Tuktuk voor 1.800 dollar had gekocht en hij was zo aardig voor ons geweest, dat ik dat best wilde. De winkel bleek echter een winkel te zijn, die kleding op maat maakt. Absoluut aantrekkelijk, maar niet als je niets nodig hebt en zeker niet als je nog het voornemen hebt om thuis een paar kilootjes af te gaan vallen. Dan zit je daar met je maatpak, dat niet meer past. Als er nou nog kant en klare kleding was geweest, dan had ik uit beleefdheid nog wel even rond willen snuffelen, maar nu stonden we zo weer buiten. Was onze chauffeur ineens beledigd! We hadden namelijk geen 10 minuten volgemaakt, zoals hij nog wel gevraagd had en nu liep hij zijn coupon mis. Ja daaaaag, ik ga daar niet 10 minuten zitten doen alsof. Dan maar geen coupon. Dus met een beledigde chauffeur reden we van het winkeltje naar het winkelcentrum en hebben we hem daar bedankt voor zijn service. Al met al heeft hij ons voor nog geen tientje in totaal drie uur rondgereden, luxe hoor!

Het MBK winkelcentrum biedt onderdak aan standaard winkels en wederom de nodige kraampjes met kleding en allerlei prullaria. Ik houd echter niet zo van winkelen. Ik weet het, ik ben waarschijnlijk uniek hierin als vrouw, maar laat mij mijn inkopen maar lekker on-line doen. Kan ik kleding bijvoorbeeld thuis passen en terug sturen als het niet past. Hoef ik me niet in de hitte in een kledinghokje te ergeren aan de verlichting die vaak weinig flatterend en dus niet bevorderend voor de verkoop is. Bovendien heb ik voor ons vertrek nagenoeg een nieuwe zomergarderobe aangeschaft, dus heb ik niets nodig. Maar Michel wilde winkelen, dus gingen we op pad.

Michel heeft iets met horloges. Hij mag graag een mooi klokje dragen. Maar een mooi klokje kost al gauw een paar duizend euro en dat vind ook hij wat overdreven. Dus heeft hij inmiddels de nodige kennis vergaard op internet van de neppertjes. Die met een echt Zwitsers uurwerk zijn vaak ook nog wel van goede kwaliteit en omdat zo'n klokje meestal ergens rond de 200 euro doet, is dat nog wel te betalen. Hij wilde dus op zoek naar een nieuw klokje. Na een paar verdiepingen afgeslenterd te zijn, hadden we nog niet het juiste winkeltje gevonden en ik had inmiddels honger gekregen. Ditmaal wilde ik echter geen Oosters eten, want met een aanstaande tour van drie dagen, zullen we waarschijnlijk genoeg Oosters eten krijgen. Daarom op weg naar de Pizza Hut, alwaar we een lekker Westers maaltijdje hebben zitten verorberen. Het was nog wel heel vroeg, 11.00 uur om precies te zijn, maar ons ontbijt hadden we rond 07.00 uur al genuttigd, dus het kon best. Bovendien konden we dan mooi wat honger opbouwen de avond, als we naar het Baiyoke SKY buffet gaan.

Na onze lunch kwamen we uiteindelijk bij een winkeltje terecht waar ze een catalogus hadden liggen. Michel heeft erin staan bladeren en het bleek na vragen, dat ze eigenlijk veel meer hadden, dan hetgeen in de etalages lag uitgestald. Uiteindelijk hebben we na veel wikken en wegen en afdingen twee klokjes voor hem gekocht en een grote horlogebox, die plaats biedt aan 12 klokjes. Michel helemaal blij.

Met de taxi zijn we terug naar ons hotel gegaan. Het is inmiddels 13.45 uur als ik dit verslag zit te typen en Michel met zijn klokjes aan de slag gaat. Hij is er echter achter gekomen, dat een van de klokjes na het opwinden na 5 minuten al stil staat, terwijl hij het klokje pas opgewonden had. Dus helaas, hij moet terug naar het winkelcentrum om een ander klokje te gaan halen. Die zullen ze vast niet meer hebben en ze geven geen Refund, dat stond tenminste duidelijk op een bordje aangegeven, dus ik vrees dat het nog wel tot een discussie zal komen. Ik vind geld terug geven, omdat je geen degelijk product geleverd hebt, geen refund, maar daar zullen ze hier wel anders over denken. Ik wens hem het beste....... Ik ga ondertussen een tukje doen. We hebben vanaf morgen drie drukke dagen voor de boeg, vooraf een beetje uitrusten kan geen kwaad. Misschien gaan we vanmiddag voor het eten nog even zwemmen. Lijkt me best lekker. Tot laters maar weer.

En daar zijn we weer. Een paar uurtjes later. Het is nu 21.30 uur en we zijn weer terug op de kamer.

Michel is vanmiddag niet helemaal geslaagd in zijn missie. Hij is terug gegaan naar het winkeltje waar hij zijn horloges had gekocht. De verkoopster kon niet anders dan toegeven, dat het klokje inderdaad stil stond. Er moest driftig gezocht worden naar een vervangend exemplaar. Dat werd uiteindelijk gevonden bij een ander winkeltje, waarschijnlijk van dezelfde eigenaar. Michel mocht het nieuwe horloge uitproberen, m.a.w. even rondlopen om te zien of het zou blijven lopen. Nou ging Michel er vanuit dat het goed was, dus vertrok hij richting de taxi. Toen hij daar eenmaal was aangekomen, constateerde hij dat de secondewijzer aan de binnenkant van de glasplaat een spoortje had achtergelaten, dus uit de taxi en weer terug naar de winkel. Volgens de verkoopster kon het wel gerepareerd worden, maar Michel had het vertrouwen in dit klokje inmiddels verloren en heeft zijn geld terug gevraagd en dat kreeg hij gelukkig zowaar. Rond 16.00 uur was hij weer terug in het hotel.

In een bepaald opzicht kom ik hier niet echt aan vakantie toe. Over alles wat je hier koopt, moet onderhandeld worden en dat doe ik normaal op mijn werk al! Dat onderhandelen in je vakantie is best een keertje leuk, maar op een gegeven moment, word je het ook wel zat. Zeker met de taxi en Tuktuk chauffeurs. Er zijn hier twee soorten taxi's. De meter taxi, die gewoon een vertrouwde meter heeft die start op 35 Baht en oploopt tijdens de reis, en de taxi's zonder meter. Hier moet je vooraf een prijs mee afmaken. Zo werkt dat ook bij de Tuktuks. Overigens kiezen sommige chauffeurs van meter taxi's er ook voor om zonder meter te rijden. Die doet het dan zogenaamd ineens niet of ze verzinnen een ander smoesje om je een poot uit te draaien. Inmiddels hebben we geloof ik een beetje inzicht in de prijzen en laten we ons niet belazeren. Daardoor is de spoeling wel wat dunner geworden, want niet iedere chauffeur wil ons voor onze prijs naar de plaats van bestemming brengen. Op de heenweg waren we er redelijk snel uit. De doorman van ons hotel wilde ons eerst een taxi aansmeren voor 200 Baht voor een ritje, dat eigenlijk niet meer dan 70 Baht zou mogen kosten. Uiteindelijk vonden we een Tuktuk die ons voor 80 Baht naar het Baiyoke SKY hotel wilde brengen.

Het Baiyoke SKY hotel is het hoogste hotel in Bangkok waar op de 78e etage een diner buffet wordt geserveerd. Als we geen ervaring met gigantische buffet diners zouden hebben, dan zouden we hier best onder de indruk zijn geweest, maar in Las Vegas zijn we op dit gebied al behoorlijk verwend geraakt. De locatie was blijkbaar favoriet bij de lokale (wat rijkere) inwoners van Bangkok, want in de tijd dat wij er zaten, werd er wel vier keer met hele families Happy Birthday gezongen onder soms luid geklap van het verjaardagsgezelschap. De zanger, die naast ons tafeltje stond, was overigens dusdanig slecht, dat hij bij Hollands Got Talent waarschijnlijk binnen 1 minuut al 3 kruizen had gekregen. De kwaliteit van het eten was ok, niet goed, maar ook niet slecht. De smaken waren wel goed, maar sommige dingen lagen gewoon te lang in een warmhoudbak of onder een warmhoudlamp, wat op den duur de kwaliteit natuurlijk niet ten goede komt. Kortom, al met al geen superervaring, maar we waren er even uit.

Na het eten begon het taxi ritueel weer opnieuw. Na er twee afgewimpeld te hebben, vonden we eindelijk een metertaxi. De chauffeur ging rijden, maar weigerde de meter aan te zetten. Eerst kwam hij met het excuus, dat hij op onze kaart eerst moest zien, waar het hotel precies lag. Daarna mompelde hij iets, dat het te druk was om de meter aan te zetten. Dus ik zei hem, dat we niet meer dan 80 baht wilden betalen of dat hij de meter aan moest zetten. Toen hij opnieuw weigerde en het over 120 Baht had, heb ik onder het rijden de deur open gedaan en zijn we uitgestapt. De derde Tuktuk die we aanspraken, wilde ons uiteindelijk voor 80 Baht brengen. Omdat ons lieve, kleine chauffeurtje zo verlegen was en omdat hij wel akkoord ging met onze prijs, hebben we hem alsnog 100 Baht gegeven, maar wel uit vrije wil ;-).

Om 21.00 uur waren we weer op de kamer en heb ik de koffers en handbagage gepakt. We moeten de grote koffers morgenochtend afgeven bij het hotel en kunnen voor de komende River Kwai Tour alleen handbagage meenemen. Dat wordt ons kleine trolley koffertje en een rugzak. Hopelijk komt de trolley koffer door de keuring, want het is vrij lastig om kleding voor drie dagen, twee grote badlakens en ook nog eens alle elektronica mee te nemen in slechts twee kleine rugzakken.

Michel gaat dalijk de foto's van vandaag uitzoeken, die we bij ons verslag gaan plaatsen en dan gaan we daarna vroeg naar bed. Morgen gaat de wekker maar liefst om 05.00 uur. We moeten dan douchen, koffers afgeven, uitchecken, ontbijten en om 06.30 uur worden we in de hotel lobby opgehaald voor de tour. Ik hoop dat we een leuke groep hebben de komende drie dagen.

Tot morgen maar weer, als we ter plaatse tenminste internet kunnen krijgen om ons verslag te uploaden.