Maandag 28 mei - dag 3 jungletrek

Vanochtend waren we wederom vroeg wakker, 06.15 uur om precies te zijn. Niet alleen omdat het zonlicht via de gaten en spleten in de wand naar binnen scheen, maar ook omdat we heel vroeg naar bed waren gegaan en de matrasjes wederom niet echt comfortabel lagen. Ik had 's nachts trouwens nog een trip met gevaar voor eigen leven naar het toilet moeten maken. Het was echt pikkedonker, je kon geen hand voor ogen zien. Eerst moest ik op zoek naar onze zaklamp, die we dus niet voor niets hadden gekocht en meegenomen. Vervolgens mijn lenzen inzetten, want zonder zie ik niets en ik ben te ijdel om mijn jampotten op te zetten, dus ook om deze mee te nemen op vakantie. Was achteraf wel heel handig geweest voor een situatie als deze. Vervolgens proberen om over krakende planken te sluipen, terwijl ik zelf zo stijf was als een plank. Twee afstapjes gevolgd door een trappetje maakten de hindernisbaan compleet. Daarna bijna mijn nek gebroken over een heel lief hondje, dat netjes de wacht voor ons onderkomen lag te houden, al struikelend via trapje nummer twee richting het nog smeulende kampvuur om uiteindelijk half rollend het 'toilet' te bereiken. En hier geen 'luxe' normaal toilet, maar alleen het inmiddels welbekende gat in de grond toilet. Hurkend plassen is al lastig als je dat niet gewend bent, maar hurkend plassen met stijve spieren is helemaal een uitdaging. En dat alles met een zaklamp in mijn mond, omdat ik met mijn ene hand mijn onderbroek zo moest houden dat ik er niet op zou plassen en in mijn andere hand een vooraf afgescheurd stuk wc papier vasthield, dat ik met mijn slaperige hoofd bijna alsnog in het toilet gooide. En vervolgens de hele route weer omgekeerd naar boven. Het is een wonder dat niet iedereen wakker geworden is en dat ik niks gebroken heb.

Het ontbijt was wederom van de categorie 'Continental' maar dit keer zelfs met een scrambled eitje. We werden echt verwend en dat onder deze primitieve omstandigheden.

Helaas had deze locatie geen 'douche' waardoor ook wij het dit keer alleen moesten doen met tanden poetsen en een flinke dosis deodorant. Verbazingwekkend hoe snel een mens afstand kan doen van de 'noodzaak' om iedere dag te douchen. Het verlangen naar een douche verdwijnt echter niet snel, noch de wens om op een lekkere, zachte matras te liggen.

Na het ontbijt werden we verzocht om onze rugzakken te pakken en ons klaar te gaan maken voor de laatste dag van de jungletrek. De gidsen hadden met wat lokale bewoners gisteren een bamboevlot gemaakt. Het bestond in totaal uit zo'n 14 bamboestammen die met repen bamboo bij elkaar waren gebonden. Bovenop het vlot was een driepoot gemonteerd, die onze rugzakken zou gaan dragen. We waren allemaal erg huiverig voor onze fotocamera's, maar we kregen de garantie, dat de tassen niet in het water zouden vallen. Hmmmmm ik had ook eerder de garantie gekregen dat we een redelijk vlakke tocht zouden doen, dus wat zou hiervan waar zijn?
Er was voor iedereen een zwemvest en we werder verzocht om deze aan te trekken en vervolgens in het midden van het vlot, achter elkaar met een metertje afstand plaats te nemen. Mong nam plaats aan de voorkant van het vlot, ik stond achter de driepoot, handig, want ik was de enige met houvast :-), Janey stond achter mij, gevolgd door Elliot, Michel en Kan. Mong en Kan hadden allebei een lange bamboestok om het vlot mee te manouvreren.

De tocht was werkelijk schitterend. We voeren midden door de jungle over de rivier, die af en toe best wat stroomversnellingen had, maar Mong bestuurde het vlot als een ware professional en de tassen zijn dan ook allemaal droog gebleven.

Na een uurtje te hebben gestaan, besloten we, ondanks dat we een natte kont zouden krijgen, om lekker te gaan zitten. We hadden inmiddels bewezen over zeebenen te beschikken en het uitzicht was er zittend niet minder om. Er waren momenten, dat iedereen stil was en je alleen het kabbelende water en de insecten in de jungle hoorde. Ik heb het geprobeerd op een filmpje vast te leggen, maar het blijft lastig om zulke momenten te 'vangen'.

De tocht duurde in totaal drie en een half uur en het was maar goed dat die toen ten einde kwam, want ons vlot begon steeds meer water te maken. Kan had verteld dat zo'n vlot een keer of vijf gebruikt werd en dat er dan een nieuw vlot gemaakt moest worden, omdat er teveel compartimenten van het bamboe lek raakten, waardoor de hele constructie uiteindelijk zou zinken. Dit was inmiddels de vijfde tocht voor dit vlot en het was duidelijk aan vervanging toe. Bij sommige stroomversnellingen spoelde het water tot onze navels over het vlot.

Tijdens de lunch liet Kan op de kaart zien welke route we afgelegd hebben de afgelopen dagen. Het ging echter zo snel, dat ik dat niet goed heb kunnen beschrijven. Het grootste deel van onze tocht is echter door het Huai Nam Dang National Park gegaan en ik vermoed dat ik dat park op de kaart best terug kan gaan vinden.

Na de lunch werden we wederom in een pick-up truck geladen, welke overigens veel minder comfortabel was dan op de heenweg. Al hobbelend en bobbelend zijn we terug naar Changmai gereden.

In het hotel aangekomen, hebben we onze koffers uit de opslag laten halen en zijn we gaan inchecken. Het eerste dat we deden, was kleren uit en neerploffen op een heeeeeerlijke matras. Drie dagen geleden vonden we de matras nog was stug, maar vandaag was hij hemels! Michel heeft tv liggen kijken en ik ben twee uurtjes gaan tukken.

Toen ik wakker werd, ben ik de stinkende rugzakken gaan uitpakken en de kleding gaan sorteren. Aan het einde van de straat zit een wasserette die voor 60 Baht per kilo je kleding wast, droogt en strijkt! Daar kun je zelf niet voor gaan tobben. Helaas mag een hoop van onze kleding volgens het waslabel niet in de droger, dus zit er niets anders op dan zelf ook wat was te gaan doen. Ik was er al op voorbereid, want hoe ga je in hemelsnaam voor 23 dagen kleding meenemen? En geloof mij, met dit warme weer gaat er aardig wat kleding doorheen.

Rond 19.00 uur hebben we allebei een frisse douche genomen en zijn vervolgens de was gaan afgeven. De eigen handwas stond inmiddels lekker in bad en in de wasbak te weken. Wij hebben de Tuktuk naar Tah Pai Gate genomen. Hier tref je nog een stuk van de oude stadsmuur aan en is tevens in het centrum van het levendige Changmai. We hebben gegeten bij een McThai, want na alle dagen rijst wilde ik wel eens wat anders. Michel had met Elliot bij Tah Pai Gate afgesproken om om 21.00 uur naar een Muay Thai event te gaan, waar verschillende wedstrijden gevochten zouden worden. Ik ben met de Tuktuk alleen terug gegaan naar ons hotel en heb het grootste deel van de avond besteed aan het schrijven van ons reisverslag. Het is inmiddels 0.15 uur en Michel is net terug. Ik ga de 'pen' dan ook aan hem overdragen, zodat hij zelf over deze avond kan schrijven. Ik ga ondertussen de handwas uitspoelen en ophangen. Hier is Michel.

Zoals Daan al aangaf, ben ik naar een Muay Thai event geweest, dat hier meerdere malen per week wordt gehouden. In een boekje had ik gelezen, dat je niet voor de vip tribune moest gaan, maar gewoon tussen het normale publiek moest gaan zitten, aangezien hier ook het gokken, wat trouwens verboden is in Thailand, zou plaatsvinden.
Het eerste gevecht was er een tussen twee ventjes van een jaar of 10. Mijn favoriet was degene, die uitkwam in de rode hoek, aangezien hij ook voor mij in gevechtshouding op de foto ging. Een oudere man kwam op mij af en vertelde mij in gebrekkig Engels, dat het ventje in de rode hoek het lastig zou gaan krijgen, aangezien hij 2 koppen kleiner was dan zijn tegenstander. Toen ik zei, dat ik op hem toch wel wilde inzetten, bleek dat ook toevallig de voorkeur te zijn van het oude mannetje en of ik niet op de ander wilde betten. Dit heb ik niet gedaan en maar goed ook, want mijn eerste keus was 2 klassen beter dan zijn tegenstander. Ze gingen er nog venijnig in en moesten toch 5 ronden van 3 minuten vechten. Respect voor de mannetjes.
De volgende wedstrijd was een vrouwengevecht. Omdat het toch leuker kijkt als je voor iemand kan zijn, wilde ik op rood een bet zetten. Helaas wilden de locals dat ook, dus dit ging niet lukken. Opeens was er een andere man, die met iedereen op blauw wilde wedden, dus daar kon ik de weddenschap mee afsluiten. Uiteindelijk 200 Baht ingezet, zo'n 5 euro. De wedstrijd verliep weer over de hele 5 ronden en aan het eind verwachtte ik, dat de meid waarop ik had ingezet, zou winnen, aangezien zij mijns inziens veel beter was. Helaas besloot de jury anders, dus 200 Baht armer. Hierna heb ik nog 2x 100 Baht ingezet op een wedstrijd en beide keren gewonnen, dus uiteindelijk quite gespeeld. Het leuke was, dat de man waarmee ik wedde en waarmee ik op de foto sta, de laatste wedstrijd zelf moest vechten. Helaas voor hem werd hij verslagen door een Spanjaard die 2 koppen groter was.
Het leukste van de avond was toch wel de funmatch die ze halverwege deden. 5 ventjes van een jaar op 15 betraden de ring en werden allen geblindoekt. Hierna werd er een ronde van 5 minuten gevochten. Aangezien ze niet konden zien waar hun tegenstanders stonden, was het een komisch gebeuren. Ook de scheidsrechter in de ring moest voorzichtig zijn, want als hij een ventje een duwtje in de goede richting gaf, werd er direct naar hem uitgehaald. Gelukkig wist hij alle zwaaien te ontwijken. Aan het eind van de 5 minuten bleek er geen winnaar te zijn. Hierna ging er iemand rond met een collectebus. De opbrengst hiervan werd verdeeld onder de deelnemers van het gebeuren. Ik heb een hele leuke avond gehad. Doordat het event in een soort partycentrum werd gehouden, zat je heel dicht op de ring en kon je alles goed zien en ik als sportliefhebber heb genoten van een avondje volkssport nr. 1 in Thailand.

Morgen een rustdag en we hebben nog geen plannen. Wie weet wat de dag ons gaat brengen. Eerst maar eens lekker gaan slapen op een echt bed.