Woensdag 30 mei - reisdag

Deze ochtend konden we een beetje uitslapen. Rond half negen gingen we douchen en om negen uur zaten we aan het ontbijt. Daarna terug naar de kamer om de koffers te pakken. We hadden het gepresteerd om in twee dagen een onwijze puinhoop van de hotelkamer te maken, dus moesten we ook wat tijd uittrekken om de boel weer op te ruimen. Maar dat ging toch verdomd snel en zodoende zaten we om 10.00 uur klaar om te vertrekken, terwijl we pas om 11.00 uur opgehaald zouden worden. Dan nog maar een uurtje tv kijken.

Stipt om 11.00 uur waren we uitgecheckt en stonden we met onze koffers in de lobby te wachten. We werden door een gids met chauffeur opgehaald, die ons in 10 minuten met een mini busje naar de luchthaven van Changmai bracht. We hadden onze koffers zo gepakt, dat we als handbagage alleen een rugzak en de fotocameratas hadden, maar dit resulteerde in overgewicht op de bagage die we in wilden checken. Dus onze eerste impuls was, om de kleinste koffer mee te nemen als handbagage en de andere, grotere koffers in te checken. Betalen voor het overgewicht zou namelijk 2.800 Baht (ongeveer 80 Euro) kosten en dat vonden we wel een beetje veel van het goede. Zo gezegd, zo gedaan. En terwijl de grotere koffers via de lopende band afgevoerd werden, realiseerde ik me, dat in de kleine koffers onze toilettassen zaten en daar zat van alles in, wat niet de cabine in mag, o.a. flesjes met meer dan 100 ml. vloeistof, een schaartje en een nagelschaartje. Dus snel weer terug naar de balie en het probleem voorgelegd aan de grondstewardess. Nu was ze al niet de meest vriendelijke dame, maar dit bericht zorgde er helemaal voor, dat wij haar dag verziekt hadden. Met een walkie-talkie werd er aan de koffersjouwersafdeling gemeld, dat een van onze koffers tegen gehouden moest worden. Een gelukkig vriendelijke beveiligingsbeambte liep met ons mee naar het einde van de lopende band en hier stond al iemand klaar met onze koffer. Dus snel de toilettassen in de grotere koffer en ter compensatie daar een stapel met kleding uitgehaald om die vervolgens in de kleine koffer en de rugzak te proppen. Ik stond mezelf daar een partijtje op te winden. Ik kan niet zo goed tegen bureaucratische onzin. Waarom mag je wel 6 flesjes van 100 ml. meenemen in de cabine, maar niet één flesje van 200 ml.? En waarom moet ik uit mijn grote koffer 2 kilo aan kleding halen om deze vervolgens in de handbagage te proppen? Alles gaat toch in hetzelfde vliegtuig? Echt, over dergelijke onzin kan ik me mateloos opwinden. Maar ik moest relaxen van Michel, want het is tenslotte vakantie. Dan eerst maar een kalmerend kopje koffie en vervolgens door naar de gate. We moesten hier vrij lang wachten, want het boarden begon pas 15 minuten voordat het vliegtuig zou vertrekken. Toen we plaats hadden genomen, bleek dat de vlucht op drie stoelen na vol zat en wij hadden precies het geluk om drie stoelen met z'n tweetjes te mogen delen. Niet verkeerd, het leek op een soort goedmakertje voor het gezanik met de bagage.

De vlucht begon een beetje onrustig met veel turbulentie, dus ben ik maar gaan slapen. Zowaar is me dat gelukt en ik werd vlak voor de landing wakker. Heerlijk! Michel heeft helaas niet kunnen slapen, maar naar muziek zitten luisteren en hij zei dat voor zijn gevoel de tijd snel voorbij was gegaan.

Na de landing konden we direct door naar de bagageband, waar na enkele minuten onze beide koffers verschenen. Ik maak inwendig altijd een klein vreugdesprongetje als ze er weer zijn. Het lijkt me vreselijk als je bagage kwijtraakt of als deze bijvoorbeeld pas een dag later aankomt. Dat is me nog nooit gebeurd en ik hoop ook niet dat ik door het hier te schrijven de goden verzoek. Buiten stond er netjes een chauffeur met ons naambordje te wachten en konden we nagenoeg gelijk in een airconditioned minibus vertrekken. We waren de enige passagiers. Ik vroeg de chauffeur of hij onderweg wilde stoppen, zodat we wat zouden kunnen drinken en dit was geen probleem. We moesten immers 2,5 uur rijden naar ons hotel. Na een klein uurtje rijden, werden we bij McDonald's afgezet LOL. Omdat we er nou toch waren, hebben we gelijk maar een klein hapje gegeten. De chauffeur deed hetzelfde, maar bij een straatstalletje naast de McDonald's. Terwijl we te zaten eten, begon het buiten vreselijk te regenen. Eigenlijk de eerste, echte, grote bui die we zien, maar wederom zaten we binnen, toen het weer slecht werd. Na een kwartiertje was de regen voorbij. Het bleef echter nog wel heel bewolkt en overal waar we kwamen, waren de wegen nat.

De rit naar Khao Sok National Park (onze bestemming voor vandaag) was overigens schitterend. Het eerste uur reden we langs de kust waar het ene na het andere beach resort te vinden was. Na onze tussenstop zijn we het binnenland in gegaan dat heel heuvelachtig en groen is. Er zijn ontzettend veel nieuwe bomen aangepland. Dat kun je zien, omdat ze allemaal keurig op een rijtje staan. We zijn er nog niet achter of dit het gevolg van de schade van de tsunami van een aantal jaar geleden is gedaan of omdat ze hiermee de ontbossing willen tegengaan. Morgen maar eens aan een gids vragen.

Rond 18.00 uur waren we op de plaats van bestemming, het Tree Tops Safari Hotel. Midden in de jungle hebben ze in hele grote bomen de hotelkamers gebouwd. Je slaapt dus in een heuse boomhut. Door onze kamer lopen drie enorme aftakkingen, die zo dik zijn als een grote boom in Nederland. Ik dacht dat we wel van alle gemakken afgesneden zouden zijn, maar niets is minder waar. De kamers (overigens twee per boom) hebben airco, elektriciteit, koelkast en een badkamer met toilet en warm stromend water. Voordat we in konden checken, werd ons wel verteld, dat we de twee grootste koffers in de opslag achter moesten laten, omdat deze te zwaar zouden zijn om de stijle trappen naar de kamer op te dragen. Dus konden we wederom de grote verpakkingstruc doen. In de kleine koffer onze toiletspullen en kleding voor de komende twee dagen en in de grote koffers de spullen die we nu niet nodig hebben.
De medewerker van de receptie vertelde ons vervolgens dat het diner om 18.40 uur geserveerd zou worden. Ons ontbijt is morgen om 08.00 uur en om 09.00 uur vertrekken we dan richting de volgende locatie, een op een meer drijvend hotel. Na daar een nacht geslapen te hebben, komen we dan hier weer terug voor een tweede overnachting in de boomhut. Dit klopt totaal niet met ons programma, maar goed, we zien we waar we heen gesleept worden.

Het diner gebruikten we met alle andere gasten van het Tree Tops Safari Hotel, te weten 5 andere Nederlanders. Eén stelletje heeft de driedaagse safari net afgerond en vertrekt morgen richting Phuket. Twee andere gasten, vader en zoon, zijn hier eerder vandaag aangekomen en daarmee zullen we morgen samen verder reizen. En dan is er nog een vrouwtje dat alleen reist. Zij is hier voor de tweede dag en heeft eigenlijk geen idee wat er voor haar morgen op het programma staat. Ze wil graag gaan wandelen, maar ziet het niet zo zitten om alleen met een Thaise gids de jungle in te gaan. Kan ik me voorstellen overigens. Wellicht dat zij morgen ook met ons meegaat, we zullen het wel zien.

Het is hier overigens heel vochtig in de jungle. We zaten buiten te eten en het was erg plakkerig. Volgens het Nederlandse stelletje is dat bij het meer nog erger, joepie. Mijn benen zijn in ieder geval alweer lek gestoken door de muggen, dus na het diner zijn we direct naar onze kamer gegaan. Er is hier toch niet veel te beleven en we zijn best een beetje gaar van het reizen van vandaag. We voelden er bovendien niet veel voor om vandaag al met de andere Nederlanders te gaan socializen. Daar hebben we de komende dagen nog tijd genoeg voor.

Terwijl ik het verslag van vandaag schrijf, ligt Michel met een boek op bed. Ja, het is echt waar een boek. Hij weet nog niet goed hoe hij lekker kan liggen met een boek (dat krijg je als je nooit leest in bed). Ben dan ook benieuwd hoe lang hij het uithoudt. Ik vermoed dat het gewoon vroeg slapen wordt vanavond.

O ja, nu ik het verslag aan Michel heb voorgelezen, word ik erop geattendeerd dat ik vergeten ben te melden, dat het hele complex om de jungle heen is gebouwd, dus niet alleen de kamers. De lobby is zonder ramen en heel open en ook hier staan de bomen nog gewoon nog op hun originele plekje. De vleermuisjes fladderen zelfs door de receptie heen. Ook is het volgens de andere gasten mogelijk, dat de apen het balkon opkomen. Men wordt dan ook geadviseerd om eten in de koelkast te bewaren, want als ze maar iets ruiken, breken ze de boel open en nemen ze alles wat ze kunnen vinden mee. Michel gaat nu met de zaklamp in het pikkedonker (je ziet hier werkelijk geen hand voor ogen) het balkon op in zijn onderbroek. Ik ben benieuwd of dit beeld aantrekkelijk is voor de apen. Ben ook nieuwsgierig welke aap er dalijk als eerste de kamer inkomt.