Dag 9 - Vrijdag 25 mei - Dag 1 Cruise - Cozumel

Rond 8 uur vanochtend werden we wakker. We hebben lekker lui een ontbijtje op de kamer laten komen. Daarna hebben Michèl en Floortje tv gekeken en ben ik nog eventjes terug in bed gedoken.

Ik had de wekker om 11.00 uur gezet, maar was vergeten dat het in Mexico een uurtje vroeger was dan in Florida. Dus ik had nog een bonusuurtje om te tukken.

Na het douchen hebben we de handbagage ingepakt, zijn daarna gaan uitchecken en namen een taxi terug richting de ferry. Ik had het hotel op basis van de ligging uitgezocht. Het zat, voor zover ik kon zien, naast de haven waar de grote cruiseschepen aanmeerden. Helaas meerden voor dit hotel de grote Amerikaanse cruise schepen aan en lag ‘ons’ schip in de haven waar we met de ferry waren aangekomen. Dus vandaar de taxi terug naar de ferry haven. De taxichauffeur vertelde ons dat we de roltrap naar de 1e verdieping van het winkelcentrum moesten nemen en dat we vanaf daar de loopbrug naar het schip konden nemen. Dus wij met alle koffers het hele winkelcentrum door. Bij de loopbrug aangekomen, bleek dat daar alleen de gasten die al ingecheckt waren van en aan boord mochten gaan. Wij moesten het hele stuk weer door het winkelcentrum en met de roltrap naar beneden om uiteindelijk daar in de rij te gaan staan om in te checken. We moeten wat wachten deze vakantie. Na een half uurtje konden we alsnog richting het schip lopen. Wat een joekel. Een varend flatgebouw!

Binnen gekomen moesten we ook weer in de rij. Onze koffers werden gelabeld en zouden naar onze kamer gebracht worden. Ook hier controlepoortjes en de handbagage die door de x-ray moest. Wel een veilig idee. Overigens hebben we een suite geboekt en daarbij hoort ook preferred check-in, maar daar hebben we helemaal niets van gemerkt. Iedereen moest gewoon in dezelfde rij.

Toen we eindelijk klaar waren, konden we naar onze suite. Wow, wat een ruimte voor een kamer aan boord. Ik was een beetje bang dat er weinig kastruimte zou zijn en omdat we hier 7 nachten zijn, wilde ik de koffers wel graag uitpakken. Nou dat kon! Een gemiddelde hotelkamer kan jaloers zijn op alle kastruimte hier. Michèl en ik hebben een groot tweepersoonsbed en voor Floortje is de slaapbank opgemaakt. Verder is er nog een bureautje, een flatscreen en een prima badkamer met ligbad! Als kers op de taart hebben we een balkon met zitje. Helemaal blij hiermee.

Om 13.00 uur moesten we verzamelen op de 6e etage in het theater. Hier zou de Mexicaanse douane onze paspoorten controleren. Opnieuw wachten. Het zijn twee lange en moeilijke dagen voor Floortje. Die arme meid moet haar energie kwijt en al dat wachten is hiervoor niet bevorderlijk. We zijn daarna direct naar de kids club gegaan. Ik had thuis al gelezen dat dit schip veel activiteiten voor kinderen heeft. En dat klopt ook echt. Floortje kan naar de kids club voor kinderen 3 tot 6 jaar, welke volledig het Lego thema heeft. We hebben haar ingeschreven en kregen gelijk informatie mee over alle activiteiten die er dagelijks voor de kleintjes geregeld worden. Een van de meiden van het animatieteam is een Nederlandse! Daar heeft Floortje geluk mee. Helaas was ze er nu niet, maar Floortje gaat haar vast nog tegenkomen.

Na ons bezoek aan de Kids Club gingen we terug naar onze kamer, pardon suite, waar onze koffers inmiddels afgeleverd waren. We moesten onze reddingsvesten halen en weer terug naar het theater om daar om 15.00 uur een verplichte veiligheidsinstructie bij te wonen. Deze bestond uit het aantrekken van je reddingsvest en vervolgens gezamenlijk naar het betreffende verzamelpunt bij de reddingsboten lopen. Daarna waren we eindelijk vrij.

Floortje wilde direct naar de Lego Kamer, zoals ze de Kids Club noemt. Wij zijn op dezelfde verdieping wat gaan drinken en zijn na een kwartiertje gaan kijken hoe ze het vond. Ze had het prima naar haar zin, ondanks dat de ‘juffen’ geen Nederlands spraken en ze was ook absoluut nog niet van plan om weg te gaan. Dus zijn wij naar de kamer vertrokken en ben ik de koffers gaan uitpakken. Ze zouden bellen als Floortje aan zou geven als ze weg wilde. Maar dat gebeurde niet, zodoende is Michèl haar om 18.00 uur maar gaan halen. In onze kamer aangekomen, begon ze over buikpijn te klagen en het duurde niet lang voordat ze spugend boven de wc pot hing. Het schip was om 16.00 uur uit de haven van Cozumel vertrokken en waarschijnlijk had ze last van zeeziekte. Dus ik ben met haar op het balkon gaan zitten staren naar de horizon (ik had ooit gehoord dat het focussen op een vast punt goed was tegen zeeziekte) en Michèl ging de scheepsdokter opzoeken voor medicijnen. Hij kreeg een pilletje mee, dat ze absoluut niet door wilde slikken en uiteindelijk in haar handje fijn kneep, waardoor alle vloeistof uit het tabletje liep. Het ging wonderbaarlijk ineens weer beter met haar. Ik heb haar lekker in bad gezet, waar ze met haar Barbies heeft zitten spelen. Daarna hebben Michèl en ik ons opgefrist en zijn we naar het restaurant gegaan. Ons pakket heeft ‘own choice seating’ wat zoveel betekent als dat we kunnen gaan eten waar en wanneer we willen. Dit in tegenstelling tot gasten met een normale kamer die vaste restaurants en vaste tijden moeten kiezen.

De dresscode voor vandaag is casual, wat betekent dat jeans en t-shirts zijn toegestaan. Gelukkig want voor dresscode informal moeten de heren verplicht een jasje aan en zijn jeans niet toegestaan. Aangezien Michèl geen jasje heeft, zullen we op die dagen het buffet diner moeten nemen, waar je altijd met casual kleding terecht kan. Ondanks de dresscode voelde ik me behoorlijk underdressed in het chique restaurant. Ik vermoed dat we vaker bij het buffet restaurant te vinden zullen zijn.

Floortje wilde graag nog even naar de Lego Kamer, maar die was deze avond gesloten. Er hing een briefje op de deur dat ze op een andere locatie zaten, maar dat was een zielig afgezet hoekje in het buffetrestaurant waar maar 1 kindje zat. Dus zijn we lekker naar onze kamer gegaan en ligt ze nu heerlijk in haar enorme bed terwijl ik het verslag bijwerk. Helaas is er een probleem met internet. In de lounge hebben we wel ontvangst, maar in onze kamer niet. Dat hebben we zojuist doorgegeven aan een mannetje die op onze gang ons aanspreekpunt is. Hij zou er direct werk van maken. Ook zijn telefoon had hier geen internet en het zou waarschijnlijk aan een versterker liggen die het signaal nu niet goed doorgeeft. Hoop dat de boel snel werkt, want dat kunnen we ook oma weer even skypen.

Vannacht gaat de wekker weer een uurtje vooruit en morgenochtend komen we om 10.00 uur plaatselijke tijd in Havana aan. Voor de dag hebben we nog niets gepland. Aan het einde van de middag gaan we een fietstocht door de stad maken. Nu maar hopen op goed weer. Het is volledig bewolkt en het regent helaas regelmatig. Je merkt ook dat de golven best hoog zijn, want het schip deint en kraakt aan alle kanten. Hoop dat we er lekker door in slaap gewiegd worden.

Tor morgen maar weer.