Dag 19 – Maandag 4 juni - Cozumel

Ditmaal hebben Michèl en ik samen in een veel te klein bed geslapen. Dat het bed klein is, is nog niet het ergste, het feit dat het zo doorzakt en als een van de twee zich beweegt de ander direct wakker is, is eigenlijk veel vervelender. Maar goed er staat niet veel op de planning vandaag, dus we kunnen lekker relaxen aan het zwembad en strand.

Helaas kreeg ik negatief nieuws van mijn huisarts via de mail, dat wil zeggen hij wil, zonder mij zelf gezien te hebben, geen verklaring geven. Dat begrijp ik best, maar daarom is het nog wel vervelend. Nu maar zien hoe ik dat ga oplossen.

We zaten vrij laat aan het ontbijt en waren daardoor pas aan het einde van de ochtend bij het zwembad. Ik ben mijn medische verklaring opnieuw gaan invullen en heb op alle vragen ‘nee’ geantwoord. Niet goed, maar omdat ik me prima voel, zie ik er geen kwaad in. Bovendien vrijwaar ik middels de verklaring de duikschool voor alles, dus als er iets gebeuren zou, is het volledig aan mezelf te wijten.

Terwijl Floortje en Michèl lekker in het zwembad waren, ben ik de verdere noodzakelijke dingen gaan regelen om te gaan duiken. Ik heb een duikpakket met drie 2-tank duiken geboekt. Dat wil zeggen dat ik drie dagdelen kan duiken met twee duiken per keer en vanmiddag om 13.15 uur is de eerste. Ik heb de lunch overgeslagen, want met een volle buik duiken/zwemmen is niet fijn. Michèl en Floortje hebben bij de grill wat gehaald.

De duikstekken waar Dressels Divers, de duikschool die hier op het terrein van het hotel zit, naar toe gaat, zijn allemaal heel dicht in de buurt. Degene die het verste ligt, is slechts in een kwartiertje varen te bereiken. Voor vanmiddag staan de duiklocaties Santa Rosa Wall en Jurassic Park op de agenda. De eerste ligt direct voor het hotel, maar omdat de riffen hier deel uitmaken van een Marine Park mag er niet vanaf de kant op gedoken worden. Dus we gingen met twee duikinstructeurs en een stuk of 10 duikers de boot op, moesten snel onze equipment aantrekken en waren we binnen 5 minuten al ter plaatse om te water te gaan. De briefing was erg kort, maar Santa Rosa Wall, is, zoals de naam het al zegt, een langgerekte ‘muur’ die diep de oceaan in verdwijnt. Onze maximale diepte zou tussen de 60 en 70 feet zijn, dus tussen de 20 en 23 meter. Het betreft een driftduik, dat wil zoveel zeggen dat de stroming vrij sterk is, je van de boot te water gaat en aan het einde van de duik door de boot uit het water opgepikt wordt. Ik vind dat persoonlijk super relaxed. Je laat je meevoeren door de stroming, kijkt je ogen uit en hoeft je niet in te spannen, tenminste, dat is de bedoeling. Omdat Michèl bij Floortje bleef, had ik geen buddy en werd ik gekoppeld aan Denise, een Amerikaanse dame, die haar vierde duik bij Cozumel ging maken. Onze duikinstructeur was Eddie en we doken samen met nog twee duikstellen en een man alleen. Eddie had niet teveel gezegd, er was inderdaad stroming en behoorlijk ook. We moesten achter Eddie blijven en hem niet inhalen, maar soms kon je er niets aan doen, dan werd je door de stroming gewoon voorbij hem gedreven. Bovendien stopte de groep wel eens, om iets te bekijken en als je dat niet snel genoeg in de gaten had, dan moest je of tegen de stroming in terugzwemmen en dat bleek al snel geen optie, je bleef hooguit op dezelfde plaats hangen als je heel hard je best deed of je moest een stuk hard koraal zoeken om je aan vast te houden. Dat is direct het nadeel van het duiken in een groep. Je moet bij elkaar blijven en daardoor moet je ook met veel meer mensen rekening houden. Met z’n tweetjes is toch het prettigste, maar op onbekende locaties heb je dan wel weer graag een duikinstructeur bij je, die de meest optimale route duikt. Door de sterke stroming waren we eigenlijk veel te snel aan het einde van de muur. Erg jammer, want er zijn schitterende koraalformaties en het rif zit vol met vis. Aan het einde van de muur was er gelukkig nog wel een rif onder ons op zo’n 15 meter diep en daar konden we alsnog de nodige onderwaterpracht bekijken. Het fotograferen ging tijdens deze duik niet gemakkelijk, daar was de stroming gewoon te sterk voor en je kon niet ‘even’ op een plekje blijven hangen, want dan was de groep alweer meters verder. Dus kijken of het tijdens de tweede duik beter gaat. Als je met normale lucht duikt dan is de vuistregel dat je maximaal een uur duikt of je opstijging begint als je nog 50 bar in je fles hebt. Een fles heeft meestal een inhoud van 12 liter en is rond de 200 bar afgevuld. Afhankelijk van hoe diep je duikt, hoe groot je longinhoud is en hoe snel/rustig je ademt, is je fles soms eerder op dan het uur dat je gepland hebt. Mijn buddy, Denise, zat na een half uur al op 50 bar, toen ik nog 130 bar over had. Dat betekende dat ik met haar zou moeten opstijgen en ook mijn duik zou moeten afbreken. Ze bewoog ook enorm tijdens het duiken en consumeerde daardoor veel meer lucht dan nodig. Waardeloos, want je wilt het liefste zo lang mogelijk onder water blijven. Gelukkig is het zicht super en zodoende gaf Eddie onderwater aan dat Denise alleen zou opstijgen, terwijl wij haar, een meter of tien eronder, in de gaten zouden houden en dan zou Eddie de rest van mijn duik mijn buddy zijn. Perfect geregeld! Ik had er zojuist een half uur extra duiken bij. Toen het uur erop zat, zijn we, na een safety stop van 3 minuten, opgestegen en pikte de boot ons op, waarna we weer terug naar het hotel gingen.

We kregen bij het hotel 5 minuutjes pauze, waarna we direct door zouden gaan naar de tweede locatie. Vreemd, ik had of een langere pauze verwacht of we hadden direct naar locatie twee door kunnen varen. Dit had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik vond het wat minder relaxed zo, maar goed, misschien gewoon wennen.

De tweede duik ging naar een locatie die ze Jurassic Park genoemd hebben. Ook hier was de briefing weer super kort en het is me nog steeds niet duidelijk waarom deze locatie zo genoemd wordt. Misschien kan ik dat op internet nog terug zoeken. De stroming zou hier normaal moeten zijn en we zouden tot een diepte van maximaal 60 feet, 20 meter, gaan. Omdat deze duik kort op de vorige volgde, moest ik van Eddie goed mijn no-deco time in de gaten houden. Technisch verhaal, maar het komt erop neer, dat je na een kort oppervlakte interval, niet te lang te diep moet duiken, anders zou je je duik als decompressieduik af moeten sluiten en dat hoort niet bij het sportduiken.

Ik werd weer aan Denise gekoppeld en we spraken af, dat als ze weer snel door haar lucht heen zou zijn en als de condities het toelieten, dat ze wederom alleen zou opstijgen. Gelukkig was het nu niet nodig. De stroming was inderdaad niet zo sterk en ze bewoog een stuk minder. De locatie bestond uit meerdere koraalformaties en we zijn met de hele groep 50 minuten onder water gebleven. Ik heb de camera wat beter uit kunnen proberen en de kwaliteit van de foto’s zou later echt prima blijken.

Ook vanaf hier was het maar een minuutje of 10 terug varen naar het hotel. Daar trof ik Floortje en Michèl in de kamer aan. Gelukkig, want ik had geen pasje van de kamer bij me en we hadden niet afgesproken waar we elkaar zouden ontmoeten.

In de ochtend had Michèl wat informatie ingewonnen bij de ‘guest service’ van het hotel en daar had men ons, voor een uitstapje van een dag, de Jeep tour op Cozumel aangeraden. Dat zou ook prima met Floortje te doen zijn en we zouden in korte tijd een goed beeld van het eiland krijgen, met nog wat Maya cultuur erbij ook. Michèl is de tocht voor morgen gaan boeken. We worden om 09.30 uur bij de ingang van het hotel opgehaald.

Na nog wat op de kamer ontspannen te hebben, zijn we bij het buffetrestaurant gaan eten. We zijn eigenlijk nog helemaal niet op zoek gegaan naar de à la carte restaurants, omdat de kwaliteit en de keuze van het buffet ons prima bevalt. Na het eten zijn we redelijk snel naar de kamer gegaan. Ben benieuwd wat de tour ons morgen gaat brengen.