Dag 15 - Donderdag 31 mei – Grand Cayman
Door: Danielle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
31 Mei 2018 | Cayman Eilanden, Georgetown
We zaten wederom in groepje 12, ditmaal met een paar Engelsen en Fransen en zowaar één ander Nederlands echtpaar. Apart genoeg had de vrouw van het stel de excursie van gisteren wel heel leuk gevonden, alhoewel zij ook de waterval niet zelf beklommen had. Zo zie je maar, ieder zijn eigen smaak.
Om 08.15 uur gingen we met z’n allen naar dek 4. Op het moment dat de groepen afgeroepen worden, voltrekt zich een wonder. Alle bejaarden, die normaliter niet vooruit te branden zijn, lijken ineens bloedverwanten van Usain Bolt te zijn en weten zich met bijna de snelheid van het licht naar de deur te begeven, zonder daarbij ook maar oog te hebben voor hun omgeving. Zo heeft men Floortje al regelmatig van de spreekwoordelijke sokken gelopen. Michèl, die normaal de rust zelve is en zich niet snel opwindt, heeft een bloedhekel aan dit gedrag en gaat dat gedrag, op zijn bekende stille en geniepige manier, dwarsbomen en vervolgens de gevolgen ervan rustig observeren. Zo wist zich in het trappenhuis een Franse bejaarde dame als een waar slangenmens tussen Michèl en de muur door te wringen en haar echtgenoot daarmee achter Michèl te laten. Je zag de beste man direct in paniek raken. Zijn vrouw had namelijk de cruisecards en die moesten bij de uitgang getoond worden. Michèl maakte zich als een echte Max Verstappen extra breed door steeds een stukje naar links en vervolgens naar rechts te gaan als de man hem in wilde halen en hij nam uitgebreid de tijd om Floortje rustig de trap af te laten lopen. Op zo’n moment hoor je hem niet, maar ik zie aan de glimlach om zijn mond, dat hij hier heel geniepig van geniet. Het heeft tenslotte ook totaal geen zin om zo te dringen en duwen, want we gaan met z’n allen in hetzelfde bootje, dat echt pas vertrekt als het vol is. Het betreffende bootje kon 250 mensen vervoeren en het zat ook propvol. Vanaf het bootje zagen we dat er ook 3 gigantische schepen van Carnival Cruises lagen, dus het zou weer een druk dagje worden.
Het bootje zette ons in de haven van Georgetown (de hoofdstad van de Cayman Islands) af. Ook hier hoefden we alleen onze cruisecard te laten zien, om vervolgens aan land te kunnen. In de terminal verzamelden alle toeristen zich bij ‘hun’ bordje en zo ook wij bij bordje nummer 12. Al snel bleek dat wij vandaag de gemiddelde leeftijd van onze groep aanzienlijk zouden drukken. Laat ik het zo zeggen, Michèl paste er met zijn grijze koppie prima tussen, hahahaha.
Het busje waar we vervolgens heen gebracht werden, was een kopie van de bus van gisteren. Geschikt voor zo’n 25 personen, ronkend als een oude diesel, maar wel voorzien van een heerlijke airco. Onze chauffeur was tevens onze gids. Al snel bleek dat onze groep het programma in omgekeerde volgorde zou afleggen en dat bleek later bijzonder fijn te zijn. De chauffeur hield er bij het rijden namelijk ook vreselijk de vaart in, waardoor we eigenlijk overal net de massa toeristen voor waren. Keerzijde van de medaille was, dat we ons net een bus vol fotograferende Japanners voelden. Op sommige plekken stopte alleen de bus om ons vervolgens vanuit de bus de bezienswaardigheid te laten bekijken.
Onze eerste stop was het huis van de gouverneur van de Cayman Islands. Niet veel bijzonders, maar hier stopten we dus 1 minuut voor de deur en reden vervolgens door naar de tweede stop. Ook dit gebouw, het oudste huisje van het eiland (150 jaar oud en menig orkaan overleefd), werd vanuit de bus bekeken. Tijdens de rit kregen we meer informatie over het eiland, die soms wat lastig te verstaan was, enerzijds vanwege de haperende microfoon in de bus en anderzijds, omdat de beste man gewoon wat lastig te verstaan was.
De Cayman Islands (of in het Nederlands de Kaaimaneilanden) bestaan uit 3 eilanden. Grand Cayman, dat wij vandaag bezochten, Cayman Brac en Little Cayman. Grand Cayman is 22 mijl lang en 12 mijl breed. Er wonen ca. 65.000 mensen en er is geen werkloosheid. De eilanden maken nog steeds deel uit van de UK. Er wordt Engels gesproken en ook links gereden. De hoofdbron van inkomsten is, hoe kan het ook anders, toerisme. Daarnaast de inkomsten vanuit het bankwezen. Deze 3 kleine eilandjes hebben maar liefst 541 banken! Het lijkt erop dat iedere familie zijn eigen bank heeft. Er wordt betaald met de Cayman Dollar, die 1,25 US Dollar waard is. Het verhaal over de inkomens heb ik niet goed kunnen verstaan, maar deze zijn meer op het niveau van de Westerse landen dan bijvoorbeeld de lonen in Jamaica en Cuba.
Een van de plaatsjes op Grand Cayman heet Hell en dat was onze volgende stop. Heel grappig dat je vanuit Hell een kaart kunt versturen naar huis. I’ve been to Hell and back. Veel moet je je er overigens niet bij voorstellen. Het plaatsje heeft een tankstation, een toeristenwinkel (waar wij uiteraard stopten) en wat huizen. De man die het winkeltje beheerde, was overigens erg vriendelijk. Een oud militair die zelf ook in Nederland geweest was. Michèl heeft een praatje met hem gemaakt, terwijl ik, overigens niet succesvol, op zoek ging naar een kop koffie.
Na hier een kwartiertje een beetje verloren rondgelopen te hebben, gingen we verder naar de rum cake factory. We stelden ons voor dat we een soort klein fabriekje zouden bezoeken, waar de rum cake gemaakt werd. Niets was minder waar, het was de zoveelste souvenir shop, waar toevallig de Tortuga rum cake verkocht werd. Ook hier bleven we een kwartiertje. Ik ben met Floortje in de bus blijven zitten. Onze voorraad dollars is bijna op en we hebben eigenlijk ook geen ruimte meer in onze koffers om aankopen mee te nemen, dus liet ik me ook niet verleiden tot het doen van zinloze, toeristische frutsels.
Onze laatste stop was de Turtle Farm, die in 1968 is opgericht. Enerzijds om zeeschildpadden te fokken om deze vervolgens uit te zetten in het wild en anderzijds om aan de vraag voor consumptie van schildpasvlees te voldoen, waardoor de in het wild levende zeeschildpadden voor de jacht ontzien worden. De gids vertelde dat een zeeschildpad heel bijzonder is om te eten, omdat al zijn lichaamsdelen een andere smaak hebben. Zo smaken de poten naar kip, een ander deel weer naar varken en zelfs de smaak van krab komt terug. We kregen uiteraard weer een bandje om onze pols en mochten zelf drie kwartier rondlopen om de farm te ontdekken. Eigenlijk bestond de farm alleen uit een aantal verschillende vijvers en bassins waarin schildpadden van diverse leeftijden rondzwommen. Wilde je meer zien, dan moest je een ander bandje om je pols hebben. Je mocht de kleinere schildpadden vasthouden, maar dat vond Floortje wat eng. Zijn schild aanraken, toen mama er een vast hield, dat durfde ze dan wel. Wat overigens een tropisch gezicht was, was de hoeveelheid leguanen die hier los rondlopen. Normaal zie je ze niet zo vaak bewegen, maar omdat de wilde dieren zich niet makkelijk laten pakken, zag je hier menig leguaan rondlopen.
Na ons bezoek aan de farm, kwam de tour tot een einde en bracht onze chauffeur ons weer netjes terug naar de terminal in de haven, waar we om 11.00 uur alweer aankwamen. De tour was weinig bijzonder, maar in ieder geval hebben we wat van het eiland gezien. Ik kan me zo voorstellen dat je hier verblijft puur voor een strandvakantie. Veel meer dan zonnen, zwemmen en relaxen kun je hier niet. Het was mogelijk om tot 14.00 uur op het eiland te blijven, maar veel meer dan souvenir shops en soortgelijke winkeltjes hadden we niet gezien, dus besloten we om terug te gaan naar de boot. Ik ben een paar uurtjes op bed gaan liggen, terwijl Michèl met Floortje ging lunchen en een spelletje memory ging doen.
Om 15.00 uur ging de Lego Kamer weer open en uiteraard wilde Floortje daar direct naar toe. Ik had een afspraak voor een pedicure en een hot stone lichaamsmassage. Heerlijk nog even ontspannen voordat de voorbereidingen voor de ontscheping beginnen.
Het is de bedoeling dat de koffers vanavond ingepakt worden en dat we die voor 02.00 uur in de gang zetten met geschreven labels eraan. Alle zaken die je die ochtend nog nodig hebt, dien je als handbagage mee te nemen. Vanavond vinden we de rekening terug op onze kamer. In een persoonlijke omgeving, waar je ongestoord jezelf te pletter kunt schrikken van de hoeveelheid geld die je ongemerkt in de afgelopen week hebt uitgegeven. Morgen moeten we om 09.00 uur onze kamer verlaten. Dan worden we om 10.45 uur in het theater op dek 6 verwacht, waar we weer een persoonlijke ontmoeting met de Mexicaanse douane hebben. Hiervoor hebben we nu al de nodige formulieren ontvangen, die ingevuld moeten worden, net zoals toen we met het vliegtuig in Cancun aankwamen. Enige verschil is, dat we nu ook $35 per persoon contant aan de douane moeten betalen. Dat wordt leuk, want we hebben bijna geen dollars meer. Gelukkig bleek, na navragen bij de receptie, dat je deze fee ook in Mexicaanse Peso’s mag betalen en daar hebben we er nog genoeg van. Wel vreemd dat je deze fee moet betalen als je van boord komt, maar niet als je met het vliegtuig het land binnenkomt. Misschien omdat de douaniers nu naar het schip moeten komen? We gaan het morgen misschien wel horen, of ook niet, betalen moeten we toch. Morgenochtend kunnen we vanaf 07.00 uur ook onze rekening bij de receptie betalen, of in Euro’s geld terug krijgen, mochten we minder hebben uitgegeven dan er met onze kaart is opgeladen. Dat zal bij ons niet het geval zijn.
Het is nu net 21.00 uur geweest en ik ga het verslag van vandaag afronden. We gaan nog even bij de fotoshop kijken naar de piratenfoto’s die gisteren van Floortje gemaakt zijn en de foto’s die vanochtend gemaakt zijn toen we van boord kwamen. Misschien zit er nog wat leuks bij als herinnering. Dan gaan we Floortje ophalen en ga ik een laatste overheerlijke strawberry diaquiri scoren. Die ga ik wel missen. Alhoewel, ons hotel op Cozumel is ook all-inclusive. Als we morgen in de haven aankomen, worden onze koffers aan wal gezet en kunnen we vanaf daar de taxi naar ons hotel nemen. Het Iberostar Cozumel is helemaal aan de andere kant van het eiland gelegen. Het ligt daardoor meer afgelegen dan de overige hotels, maar het schijnt het mooiste rif van het eiland voor de deur te hebben en aangezien we hopen Floortje te kunnen leren snorkelen, zitten we daar vermoedelijk prima. Ik zal er gauw meer over vertellen.
Tot morgen maar weer!
-
01 Juni 2018 - 14:05
Mam:
Wat leuk om zo uitgebreid de verslagen te lezen. Ik heb ze alle drie achter elkaar uit gelezen. Ben ook heel benieuwd naar de bijbehorende foto's . Daar verheug ik me nu al op. Ook fijn te weten dat Floortje het naar haar zin heeft. Zo wordt het voor iedereen een leuke vakantie.
Ik zie in gedachten Michel breed van die trap af lopen met die ongeduldige man achter zich! Ik had be bescheurd als ik daar bij was geweest.
Hier alles goed. Bewolkt en maar net 18 graden. voor mij even prima. Het is erg heet geweest hier.
Wens jullie een goede "debarking" en aankomst op Cozumel. hoop dat het laatste weekje verblijf daar lekker zonnig en relaxed zal worden.
Liefs Mam. -
01 Juni 2018 - 15:58
Daniëlle Van Wissen-Claeys:
LET OP: de foto's van de afgelopen dagen zijn inmiddels geplaatst. Het zijn er meer dan je direct te zien krijgt op deze pagina. Rechts onder de foto's staat de opmerking 'Ga naar het overzicht'. Als je daarop klikt, kun je de dagen selecteren en alle foto's bekijken.
NB: ben eigenlijk best nieuwsgierig wie ons allemaal volgen. Zou leuk zijn als alle lezers een berichtje achter zouden laten. Hint, hint, hint :-) -
01 Juni 2018 - 17:27
Mam:
Heb alle foto,s gezien. Zitten erge leuke bij! -
03 Juni 2018 - 13:01
Vivian:
Leuk om alles zo te lezen en mee te beleven Daan, wat een avontuur ook voor Floortje. Super om het reizen zo door te geven!
Verbaast me overigens helemaal niet dat jullie die groepsstickers niet opplakken...... niet dat het wat uitmaakt trouwens als je in en uit zo'n busje moet die iedereen van verre al ziet aankomen en herkent haha ;-)
Veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley