Dag 20 – Dinsdag 5 juni - Cozumel

Het is vandaag onze anniversary! Dat wil zeggen we zijn sinds 5 juni 2002 een setje, dus nu al 16 jaar bij elkaar! Gefeliciteerd!

Gelukkig hebben we iets beter geslapen, maar nog steeds niet goed. Als we hierdoor nou eens zo moe zouden zijn dat we de hele vlucht naar huis kunnen slapen, dan zou dit nadeel nog een voordeel hebben.

De wekker stond om 07.30 uur en toen zijn we na het douchen gaan ontbijten om vervolgens terug te gaan naar de kamer. We hebben tijdens ons uitstapje gelegenheid om te snorkelen, dus de badkleding, snorkelspullen en handdoeken moesten ook mee. We zouden, als men het niet te druk had, bij ons huisje door een golfkarretje opgepikt worden om 09.20 uur, maar toen er op dat tijdstip niemand was, zijn we naar de receptie gaan lopen. Om de een of andere reden, mag onze chauffeur ons niet bij de receptie oppikken, maar moet hij buiten de poort van het resort wachten. Gelukkig werden we vanaf de receptie wel met het golfkarretje naar de poort gebracht. Daar stond onze airconditioned jeep met chauffeur al te wachten.

Onze eerste stop was redelijk dichtbij. Het eiland is 32 mijl lang en 9 mijl breed. Wij zitten aan de zuidwest kant van het eiland en zijn het laatste resort langs de kust. Vanaf hier is het nog een klein stukje rijden naar het uiterste zuiden, waar een natuurpark is, waarin een vuurtoren staat. Die zijn we gaan bekijken. Het was zo vroeg in de ochtend al gruwelijk heet, dus ik heb de eer aan Michèl en Floortje gelaten om de vuurtoren te beklimmen en van het uitzicht te genieten. Daarna hebben we nog even rondgelopen in het kleine museum, dat wat over de historie van de vuurtorens, die hier eerder gestaan hebben, toonde. Vervolgens reden we met de jeep een stuk terug het natuurpark in en kwamen we bij de grootste baai van Cozumel, waar krokodillen leven. Grappig, nu hebben we in één vakantie zowel de alligator als de krokodil gezien. En we hadden geluk. Er waren twee krokodillen te zien, die zelfs nog even ruzie met elkaar gemaakt hebben. Jammer dat we dat niet op camera hebben staan, want normaal gesproken, zie je die beesten alleen maar roerloos liggen.

De tocht vervolgde zich langs de oostkust van het eiland. Hier is de natuur nagenoeg niet aangetast. De overheid houdt dit ook graag zo. De commerciële hotels bevinden zich allemaal aan de westkust. De oostkust wordt vrijgehouden. Dit heeft een aantal oorzaken. Als er orkanen zijn, dan komen ze via de oostkust aan land, dus leent deze kant van het eiland zich minder voor bebouwing. Daarnaast leggen de zeeschildpadden hun eieren hier. De nesten worden door biologen gemarkeerd met een stok en ze worden later leeggehaald. Als de kleine schildpadjes uitgekomen zijn, worden ze ’s avonds pas losgelaten, om hun kans op overleven te vergroten. Het oostelijk deel van het eiland is van 19.00 uur tot in de ochtend gesloten voor iedereen, behalve de politie en de biologen. Langs de oostkant zijn een stuk of drie standtentjes, waar we er bij een gestopt zijn om wat te drinken. Floortje heeft vervolgens in het ondiepe deel van de zee nog wat afgekoeld. De stroming is aan deze kant van het eiland veel sterker en er zijn meer golven en dat is misschien gelijk weer een reden om de hotels aan de andere kant van het eiland te bouwen. De lokale bevolking gaat vaak hier naar het strand, omdat ze voor de stranden in het westen moeten betalen. Ik vind het echt goed om te zien, dat de overheid een bewuste keuze maakt om niet het hele eiland vol te bouwen met hotels en dat terwijl toerisme echt bijna 100% van de inkomstenbron is.

Vanaf hier zijn we doorgereden langs de westkust net zolang tot je niet meer verder kunt. Ik denk dat ongeveer een derde van het eiland, het noorden om precies te zijn, uit moerasgebied bestaat. Hier kun je eigenlijk niet komen. De weg buigt zich dan ook af naar het westen en halverwege deze weg is er wederom een afslag met een weg van zo’n 6 kilometer die leidt naar enkele overblijfselen uit de Maya cultuur. We kozen ervoor om er zelf rond te lopen en niet met een gids mee te gaan. Dat is voor Floortje een veel grotere opgave en bovendien was het rond het middaguur en zo bloedverziekend heet in de volle zon, dat we eigenlijk ook niet een half uur lang, de tijd die er voor de rondleiding stond, in de zon wilden lopen. Bovendien zou het er vol zitten met muggen. Nadeel is natuurlijk wel dat je niet veel info over de Maya cultuur mee krijgt, dus ik heb me voorgenomen om nog wat op internet na te lezen voor het complete plaatje.

Vanuit hier zijn we verder naar de westkust gereden, alwaar we stopten bij een Tequila fabrikant. Hier kregen we het productieproces van de echte Mexicaanse Tequila uitgelegd. Zo hoort echte Tequila niet te branden in je keel, de reden waarom men voor de goedkope versie het ritueel van zout en limoen bedacht heeft. Na een uitleg over het productieproces mochten we ook diverse soorten Tequila proeven. Ik heb hier snel afgehaakt, maar Michèl heeft toch met veel interesse een stuk of 7 soorten Tequila geproefd.

Hierna stond er een ritje door de stad op de agenda met tijd voor wat shoppen. Maar het shopping center hadden wij al 2x gezien toen we naar en van de cruiseboot gingen/kwamen en het geheel bestond voor 95% uit souvenir winkels. Omdat onze koffers al overvol zijn, onze lokale cash bijna op is en omdat we door de hitte best vermoeid waren, vroegen we om het shoppen over te slaan. We zijn na een kort ritje door de stad doorgereden naar een beach club aan de westkust alwaar we een lunch hadden en nog gelegenheid kregen om te snorkelen. Aangezien Michèl wat last had van zijn maag, bleef hij aan de kant en ben ik met Floortje het water ingegaan. De hoeveelheid vis was hier echt stukken beter dan direct bij ons hotel en zodoende heeft Floortje nu ook het gevoel hoe het is om in een tropisch aquarium te zwemmen. Jammer genoeg is haar gezicht eigenlijk net nog te klein voor het full face snorkelmasker, waardoor er via haar kin steeds wat water binnen sijpelt. Lang hebben we het daardoor niet uit kunnen houden.

Na deze laatste stop heeft onze chauffeur ons netjes bij de poort van ons hotel afgezet, waarna wij in de broeiende zon naar onze kamer zijn gelopen. Eigenlijk een klein stukje, maar in deze hitte een ware opgave. Wie had gedacht dat we over een felle zon zouden ‘klagen’ zo’n anderhalve week geleden, toen we in Havana nog verregenden. We hebben op onze kamer dankbaar de airco aan gezet en zijn gaan relaxen tot aan etenstijd. Na het eten zijn we in de lobby van de receptie wat gaan drinken, waar inmiddels al bijna traditiegetrouw, het entertainment team zoveel mogelijk gasten probeert aan te sporen om de show van die avond te komen zien. Vanavond staat de vuurshow op het programma en de entertainers zijn verkleed als Maya strijders. Floortje vindt het maar wat eng en durft ze absoluut geen hand te geven. Desondanks wil ze perse naar de vuurshow. En zo zijn Michèl en zij net naar het theater gegaan, terwijl ik de laatste hand aan het verslag van vandaag leg. Ik loop helaas weer wat achter met de foto’s uitzoeken en plaatsen en daar moet ik dan morgen maar tijd voor maken. Ik ga op tijd naar bed vandaag. Voor morgenochtend staan er voor mij twee duiken op het programma en ik wil daar een beetje uitgerust aan starten. Ben benieuwd wat ik morgen weer voor moois ga zien. Tot dan!